Odpowiedź: postać świętego, którego legenda zrodziła się w V lub VI w. w Syrii, przez wiele lat mieszkaniec syryjskiego miasta Edessa, po kanonizacji patron nędzarzy. Biografia spisana po polsku w XV w. jako Legenda o św. Aleksym przedstawia potomka zamożnego rodu rzym., który w dniu swego wesela zostawia małżonkę Famijanę, by poświęcić się całkowicie Bogu; rozdaje swoje dobra ubogim i wyrusza do Syrii, w Edessie utrzymuje się z jałmużny i żebrania przez 16 lat, a po powrocie żyje anonimowo pod schodami domu ojca, znosząc liczne upokorzenia. Pozostawiony po śmierci list wyjaśnia tajemnice jego życia, a cudowne zdarzenia zapowiadają uznanie świętości. Postawa życiowa A., bliska postulatom filozofii św. Augustyna, polegająca na odrzuceniu wszelkich dóbr i uciech ziemskich, kontemplacji, modlitwie, cierpieniu celem doskonalenia duszy, stała się wzorem osobowym średniowiecza ( asceta). Do hagiografii tego św. nawiązała w swym wierszu Opowieść małżonki św. Aleksego K. Iłłakowiczówna.
Wyjaśnienie:
Myśle że to będzie dobrze
