Odpowiedź:
„Przypowieść o maku” - analiza
Tytuł „Przypowieści o maku”, wiersza wchodzącego w skład w dzieła zatytułowane „Świat - poema naiwne” (napisane w 1943 r. w Warszawie), sugeruje, że odbiorca ma do czynienia do określonym gatunkiem literackim – z parabolą (przypowieścią), a więc utworem, którego sens jest symboliczny. Nawiązuje on jedocześnie do księgi, która stała się podwaliną dla kultury europejskiej – Biblii.
„Przypowieść o maku” napisana jest jedenastozgłoskowcem ze średniówką po piątej sylabie (jedynie dwa wersy liczą po 10 sylab – pierwszy i trzeci). Wiersz dzieli się na 3 strofy liczące po 4 linijki. W dziele Miłosza występują rymy przeplatane (abab). Są one zarówno męskie (psom : dom), jak i żeńskie (ogrodzie : wschodzie). Wyróżnić można także rymy niedokładne i składane (np. kołysze : to ciszej, nie więcej : sto tysięcy).
Jeśli idzie o warstwę stylistyczną wiersza, uwagę zwracają epitety, które podkreślają maleńkość świata („mały dom”, „księżyc makowy”) oraz zdrobnienia („pieski”) spełniające tę samą funkcję.
Całość utworu oparta jest na porównaniu metaforycznym – świata do ziarnka maku
Wyjaśnienie:
nfJWEB; FJKAW
