Odpowiedź :
Odpowiedź:
Stanisław August Poniatowski
Stanisław August Poniatowski (1732 – 1798)
Starosta przemyski od 1753
Stolnik litewski od 1755
Król Polski w latach 1764 – 1795
– Podobno w dniu jego narodzin do dworu Poniatowskich przybył nieznany wędrowiec i obwieścił, że Stanisław August zostanie królem
– Znał język włoski, francuski, niemiecki, rosyjski, angielski i łacinę
– Podróżował po całej Europie, grał w karty i popadał w długi. Był abstynentem do 33(?) r. ż.
– Podczas pobytu w Rosji nawiązał romans z Katarzyną (późniejszą carycą)
– Jego elekcja nastąpiła przez zamach stanu. Familia Czartoryskich za pomocą armii rosyjskiej podporządkowała sobie sejm
– Sfinansował pierwszą polską gazetę Monitor
– Założył szkołę oficerską
– Był masonem
August III Sas
August III Sas (1696 – 1763)
Panował od roku 1733 do 1763.
Przedostatni król Polski. Jego następcą był Stanisław August Poniatowski.
Ciekawostki:
Za panowania Augusta III tylko jeden sejm zakończył się, nie będąc zerwanym. Z tego powodu, wszelkie zmiany jakie miały zostać wprowadzone, nie doszły do skutku,
W Rzeczpospolitej przebywał bardzo rzadko; głównie po to ażeby podpisywać dokumenty,
Johann Sebastian Bach zwrócił się do Augusta III z prośbą o nadanie tytułu nadwornego kompozytora. Prośbę swą umotywował przysyłając wielką mszę h-moll,
August III był królem bardzo hojnym, mecenasem sztuki,
Nigdy nie nauczył się j. polskiego, ani nawet łaciny,
W 1763 roku Czartoryscy planowali zamach na Augusta III, jednakże wcześniej król sam umarł.
August II Mocny
AUGUST II MOCNY (1670-1733), właść. Fryderyk August Wettin
elektor saski w latach 1694-1733 oraz król Polski i wielki książę litewski, wybrany po śmierci Jana III Sobieskiego. Jego przydomek jest zazwyczaj wiązany z jego nieprzeciętną siłą.
Tron polski zdobył dzięki sprzeciwowi cara Rosji Piotra I przeciwko kandydaturze francuskiego księcia Conti, przekupieniu części szlachty na sejmie elekcyjnym, przejściu na katolicyzm i szybkiemu wkroczeniu do Rzeczypospolitej.
Nie czuł on przywiązania do Polski, zupełnie nie dbał o sprawy państwowe. Marzyło mu się uzyskanie władzy absolutnej (porównywalnej do władzy Ludwika XIV). Nie przestrzegał praw i umów ani też przywilejów stanowych. Nie troszczył się o to, że w kraju panowały anarchia i bezprawie.
By zdobyć Inflanty August II wplątał Polskę w niepotrzebną wojnę, tzw. północną, z królem szwedzkim Karolem XII, w której obok Polski brały udział Saksonia i Rosja. Król szwedzki pokonał sprzymierzonych i zajął Polskę. Szlachta podzieliła się na dwa obozy: prosaski (konfederacja sandomierska) i proszwedzki (konfederacja warszawska), co doprowadziło do wojny domowej w Polsce (1704-1706). Karol XII zmusił Augusta II do zrzeczenia się tronu polskiego i nakazał Polakom, aby królem wybrali Stanisława Leszczyńskiego. Dopiero po klęsce Karola XII po przegranej przez niego bitwie pod Połtawą (1709 r.), August II powrócił do kraju i objął ponownie panowanie.
W latach 1710-1714 August II usiłował wprowadzić w Polsce rządy absolutne. Sprowadził do Polski wojsko saskie i zaczął sondować opinie państw sąsiednich w tej sprawie oraz zawarł przymierze z Francją. Polityka ta doprowadziła do kolejnej wojny domowej w 1715 r., gdyż szlachta zawiązała w Tarnogrodzie konfederację przeciw Augustowi II i poprosiła o pomoc cara Piotra I, który wysłał swoje wojska do Rzeczypospolitej. Zagrożony detronizacją August II rozpoczął mediacje z carem. Ostatecznie podpisano pokój zatwierdzony na „sejmie niemym” w 1717 r., który uregulował wzajemne stosunki polsko-saskie.
Ciągłe walki różnych stronnictw magnackich sprawiły, że na 20 sejmów zwołanych za rządów króla aż 11 zostało zerwanych. Kraj został całkowicie zrujnowany w okresie wojny północnej, a państwa sąsiednie coraz częściej wtrącały się w sprawy Polski. Ostatnie lata swoich rządów król poświęcił na zapewnienie sukcesji w Polsce dla swojego syna Augusta III. Rządy Augusta II i jego syna Augusta III to okres najsmutniejszy w dziejach Polski. Rozprzężenie w kraju, samowola magnatów i szlachty, obojętność na sprawy publiczne doszły wtedy do szczytu.
Wyjaśnienie:
