Odpowiedź:
WyjaśnieKarol Maciej Szymanowski herbu Ślepowron (ur. 3 października[1] 1882 w Tymoszówce, zm. 29 marca 1937 w Lozannie) – polski kompozytor, pianista, pedagog i pisarz. Wraz z Grzegorzem Fitelbergiem, Ludomirem Różyckim i Apolinarym Szelutą należał do grupy kompozytorów Młodej Polski. Obok Fryderyka Chopina uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów[2][3][4]. Pochodził z bardzo starej polskiej rodziny z Mazowsza, która początkowo pieczętowała się Jezierzą, a potem Ślepowronem[5][6]. Zagrożony utratą majątków po upadku powstania kościuszkowskiego, prapradziad Karola – Dominik, zmuszony był opuścić Warszawę i zamieszkać w odziedziczonych dobrach swej żony, Franciszki z Rościszewskich na Ukrainie naddnieprzańskiej. Od tego czasu stał się protoplastą gałęzi ukraińskiej Szymanowskich[7]. Wieś Tymoszówkę odziedziczył Karol po swym dziadku Feliksie Szymanowskim. Rodzina matki (z domu Taube) pochodziła z Kurlandii. Rodzina miała szerokie zainteresowania muzyczne: ojciec Stanisław grał na fortepianie i wiolonczeli, brat Feliks był pianistą, a siostra, Stanisława Korwin-Szymanowska (zm. 1938[8]) – śpiewaczką (sopran)[9]. W wieku siedmiu lat Karol rozpoczął domową edukację, z akcentem położonym na naukę muzyki. Drobne kalectwo (niepełnosprawna noga) ograniczało jego aktywność fizyczną. Najpierw uczył się pod kierownictwem ojca, a potem, od 1892, w szkole muzycznej swego wuja Gustawa Neuhausa, lokalnego nauczyciela muzyki, który odkrył u młodego Szymanowskiego zdolności kompozytorskie. W szkole Neuhausa w Jelizawetgradzie zapoznał się z dorobkiem artystycznym romantyzmu, w szczególności niemieckiego. W latach 1901–1903 studiował w Warszawie u Marka Zawirskiego (harmonia) i prof. Zygmunta Noskowskiego (kontrapunkt i kompozycja). W tym czasie poznał Pawła Kochańskiego, Artura Rubinsteina, Grzegorza Fitelberga, Stanisława Ignacego Witkiewicza „Witkacego” i Stefana Żeromskiego.nie:
