Odpowiedź:
Pobór do wojska rosyjskiego został przeprowadzony w nocy z 14 na 15 stycznia 1863 roku i kontynuowano go w kolejnych dniach. Zmusiło to czerwonych" do wybuchu powstania styczniowego. Początkowo siły powstańców były nieliczne, ale na tyle silne, by nie ulec stacjonującej w Królestwie armii rosyjskiej. Prowadzono działania partyzanckie - nie dochodziło do dużych bitew. Ostateczną władzę nad zrywem przejął Rząd Narodowy. W lecie 1863 roku sprawę polską podjęły na forum międzynarodowym mocarstwa zachodnie - przedstawiły program sześciu punktów. Aleksander II uznał jednak powstanie za problem Rosji. Wiedział, że inne państwa nie rozpoczną wojny w obronie polskich interesów narodowych. Łączyła go również z Prusami deklaracja o współpracy w tłumieniu ruchu niepodległościowego Polakóww. W Leciecie w Królestwie rozpoczęły się masowe egzekucje i aresztowania. Od października dyktatorem był Romuald Traugutt, który zaczął przeprowadzać reorganizację sił powstańczych. Został jednak aresztowany w kwietniu 1864 roku, co było końcem powstania. Powstanie to nie mogło zakończyć się powodzeniem, ponieważ Rosja miała o wiele silniejszą armię, ludność wiejska przyjmowała niechętną postawę, duża część społeczeństwa była obojętna wobec zrywu, a mocarstwa europejskie nie chciały nam pomóc. Jeżeli chodzi o powstanie listopadowe, nie udało się ono z podobnych przyczyn. Rosja miała ogromną przewagę militarną, a państwa europejskie były obojętne wobec sprawy powstańczeej. A armia nie dowierzała w zwycięstwo wodzów naczelnych, a decyzja w sprawie położenia ludności wiejskiej nie została jeszcze podjęta.
Wyjaśnienie:
