Słowacja:
Tradycje śpiewów pasterskich, zbójnickich, miłosnych, górniczych, obrzędowych, wojskowych, werbunkowych, pijackich i żartobliwych, podobnie jak tańców – korowodów, kręgów, hajduków, czardaszy i polek, pielęgnują niezliczone zespoły ludowe.
Ukraina:
Ludową muzykę ukr. cechuje bogactwo dorocznych pieśni obrzędowych o małym ambitusie, zmiennym metrum i prostej budowie. Pieśni z terenów wschodnich mają rozbudowaną melodykę. Typowe są epickie dumy wykonywane przy wtórze bandury, kobzy lub liry korbowej.
Czechy:
Region ten może pochwalić się bogatym repertuarem pieśniowym, wartym uwagi wielogłosowym stylem instrumentalistów zrzeszonych w malé selské muzice (dudy, klarnet, skrzypce) oraz swoistym charakterem tańca ze zmiennym taktem.
Rosja:
Rosyjska muzyka rozwijała się dwutorowo - jako obrzędowa muzyka instrumentalna i świecka wokalna (pieśni wojenne w X i XI w., w późniejszym okresie ujmowane w cykle bylin, pieśni dworskie wykonywane przez tzw. bajanów na dworach książęcych) oraz jednogłosowa muzyka cerkiewna (znamiennyj razspiew - nazwa pochodzi od znamion, znaków pisma muzycznego).
Niemcy:
Niemiecki folklor kojarzony jest z muzyką ludową oraz szlagierami. Przeważnie występują w nim instrumenty takie jak akordeon, bandura , sopiłka lub dwojnica.