W fabrykach panowała surowa dyscyplina.
Robotnicy musieli pracować 14 lub nawet 16 godzin na dobę w przegrzanych, dusznych, pełnych hałasu pomieszczeniach.
Robotnicy, którzy pracowali w fabrykach musieli mieszkać w przyfabrycznych dzielnicach, w bardzo złych warunkach higienicznych.
Płacono głodowe zarobki, które zmuszały rodziców do posłania nawet kilkuletnich dzieci do pracy.
Nie było stałej posady. Robotnicy, którzy chcieli pracować musieli się ustawić w długie kolejki by rozpocząć pracę.
