W stosunku do ubioru bohaterka łamie zwyczaje szlacheckie obowiązujące w ówczesnych czasach. Ulega presji wynikającej z panującej mody, czyli stylowi francuskiemu.
Żona w odniesieniu do pana Piotra jest arogancka, egoistyczna, lekceważąca, złośliwa, nieczuła.Przykładem tego może być pożar stodoły-zamiast pomóc zrozpaczonemu mężowi gasić ogień to ze swoimi znajomymi śmiała się i kpiła z niego: "...A tu brzmią coraz głośniej na wiwattrębacze ... nowe żarty, przymówki, nowe pośmieliska...". Ceni sobie wygodę i luksus. Bywa wymagająca i wredna. Świadczyć o tym może bezmyślne naśladowanie mody, na którym najwięcej stracił Piotr: "...musi dobrze wypiekać racuszki, łazanki, do gustu pani wojskiej, panny podstolanki... Do uczciwego życia, ,weźże ludzi godnych, kucharzy cudzoziemców, pasztetników modnych...", a także przy spisywaniu intercyzy "...że jejmość w mieście przy dokonałej francuskiej iewieście, co lepiej (bo Francuzka) potrafi ratować....". Kiedy coś jej nie pasuje, potrafi być wyniosła. Bardzo często miewa kaprysy, którym Piotr nie może podołać. "Żona modna" jest również lekkomyślna i rozrzutna. Można to dostrzec w jej zachowaniu w dworku. Podejmuje remonty, co jest zbędne.
