Odpowiedź:
Św. Wojciech (zwany również Adalbert) urodził się około roku 956 w Libicach (Czechy). Przyszedł na świat w wielodzietnej rodzinie Sławnika, należał do możnego rodu. Jego matką była Strzeżysława, która pochodziła z rodu Przemyślidów. Miał sześciu braci. Początkowo jego rodzice zaplanowali, że syn zostanie rycerze. Jednak jako młodzieniec zachorował. Wtedy rodzice obiecali, że jeśli wyzdrowieje, to pozwolą mu na życie zakonne.
Gdy miał 16 lat, w 972 r. oddano go na nauki do arcybiskupa Magdeburga, św. Alberta. Była to metropolia odpowiedzialna za głoszenie Dobrej Nowiny wśród Słowian. Tam też uczył się w miejscowej szkole, między innymi łaciny, niemieckiego i języka Lutyków. W Magdeburgu przebywał do 981 r., kiedy zmarł jego nauczyciel i Wojciech w roli subdiakona powrócił do ojczyzny. Przyjął tam święcenia.
Od 3 kwietnia 983 r. zajmował się zarządzaniem diecezją praską. Kilka miesięcy później został konsekrowany na biskupa przez św. Wirgiliusza. Miał wtedy zaledwie 27 lat. Funkcję tę pełnił do 989 r., wtedy wyjechał do Rzymu do papieża Jana XV. Zrezygnował, ponieważ jego poglądy często spotykały się z krytyką duchowieństwa. Przykładowo, zabraniał zawierania ślubów przez duchownych oraz wielożeństwa wśród możnych.
Papież nie zwolnił go z pełnionych obowiązków, pozwolił jednak na jakiś czas od nich odpocząć. Wtedy św. Wojciech, razem z bratem Radzimirem wyruszyli do Ziemi Świętej. Zmarł 23 kwietnia 997 r. w Świętym Gaju. Męczennik i święty kościoła katolickiego. Był misjonarzem i biskupem. Patron Polski.
