W jaki sposób kandydaci „przekonywali” szlachtę, aby ich poparła?
Wymień kandydatów do tronu polskiego na elekcji w 1697 r., o których informuje tekst źródłowy.
Tekst: Rok Pański 1697. Roku tego nastąpiła elekcja królewska pod Warszawą […]. Między osiemnastoma kandydatami był też książę de Conti [Franciszek Ludwik Burbon-Conti], kuzyn króla francuskiego Ludwika XIV […]. Hetman koronny Stanisław Jabłonowski […] chciał koniecznie dom królewski [Sobieskich] utrzymać, żeby było którego z królewiczów [synów Jana III Sobieskiego] na tron wsadzić (których było trzech): Jakub, ten podczas elekcji na Jasnej Górze w Częstochowie mieszkał i wiele pieniędzy rozdawał różnym ludziom, chcąc być królem, Aleksander i Konstanty […]. Na dzień czy na dwa przed zakończeniem elekcji wszczął się nowy kandydat na królestwo Fridericus, elektor książę saski [Fryderyk August I Wettin]. Prymas nominował książęcia de Conti, a biskup kujawski Stanisław Dąbski nominował elektora saskiego. Stąd przychodziło między prywatnymi osobami do zabójstwa […]. Około szopy stając ledwie do formalnej batalii między województwami nie przyszło i zabito tam szlachcica województwa sierakowskiego […].
I tak po nominacji dwóch królów rozjechała się szlachta z pola elekcyjnego.