Jonasz głosił Niniwitom, że „Jeszcze czterdzieści dni i Niniwa zostanie zburzona”. Niniwici przejęli się proroctwem zburzenia miasta, wszyscy od króla po niewolnika ubrali się (zwierzęta zostały ubrane) w wory, siedli w popiele (typowe dla ówczesnych mieszkańców Wschodu wyrazy okazania żalu i skruchy) i zmienili swoje złe postępowanie mając nadzieję, że Bóg się nad nimi zlituje.
