Odpowiedź:
Dobre maniery, to dobre maniery. Tak myślała Miranda Ingram, angielka, dopóki nie poślupiła Alexandra, który jest rosjaninem.
Kiedy pierwszy raz poznałam Alexandra i on powiedział mi : "Nalei mnye chai" - "Nalej mi herbaty", bardzo się zezłościłam i odpowiedziałam "Sam sobie nalej". Przetłumaczone na angielski bez "Could you...?" i "please" zabrzmiało to niegrzecznie. Ale po rosyjsku to było w porządku - nie trzeba dodawać zwrotów grzecznościowych.
Jednakże, kiedy zabrałam Alexandra żeby poznał moich rodziców w Wielkiej Brytanii, musiałam go porządnie przeszkolić w proszeniu i dziękowaniu (które on uznawał za zbędne), nauczyć go przepraszać nawet jeśli to ktoś inny stanął mu na stopę oraz uśmiechać się, dużo uśmiechać.
Inną rzeczą której Alexander po prostu nie rozumiał było to, że ludzie mówili " Czy mógłbyś proszę podac mi sól?". Mówił "Dobry Boże, to tylko sól! Co mówicie w angielskim jak chcecie poprosić o prawdziwą przysługę?"
Przyglądał się ze zdumieniem, kiedy podczas kolacji w Anglii połykaliśmy okropne jedzenie i mówiliśmy "Mmm... pyszne". W Rosji ludzie są dużo bardziej bezpośredni . KIedy mama Alexandra przyszła pierwszy raz na kolację do naszego domu w Moskwie, powiedziała mi, że zupa jest niedoprawiona. Kiedy sie o to pokłóciłyśmy, mój mąż powiedział "Wolisz żeby twoi goście kłamali"?
Alexander narzekał, że w Anglii czuł się jak "głupi wieśniak", ponieważ w Rosji, jeśli cały czas się uśmiechasz, ludzie myślą że jesteś psychopatą. Właściwie, dokładnie tak pomyśleli o mnie znajomi mojego męża, gdy pierwszy raz pojechałam do Rosji, ponieważ cały czas się uśmiechałam i tłumaczyłam każde "proszę" i "dziękuję" na rosyjski!
Ustaliliśmy, że w domu, kiedy rozmawiamy po rosyjsku on może powiedzieć "Nalej mi herbaty" i odburknąć kiedy mu ją podaję. Jednak kiedy rozmawiamy po angielsku musi dodać "proszę", "dziękuję" i się uśmiechnąć.
Wyjaśnienie:
