Odpowiedź :
Temat:
Spór o inwestyturę 1075-1122, jako upadek supremacji papiestwa
Wyjaśnienie:
Upadek imperium Rzymskiego (476), a następnie rozbicie imperium Karolingów w 873 wprowadziło zamęt w Rzymie. Polityczne rozbicie Italii zmusiło papieży do sprawowania władzy świeckiej w Rzymie. Rozpad imperium Karolingów spowodował kryzys w obsadzie tronu papieskiego i sprawowania władzy. Konsekwencją czego było znaczne zwęszenie wpływów możnych, w skutek czego dochodziło do symonii i nepotyzmu. Otton I w 962 zajął Rzym, w skutek wymuszając koronacje się na papieża, dodatkowo uczynki Państwo Kościelne swoim wasalem, a papieża lennikiem. Od tego momentu nowi papierze musieli zostać zatwierdzeni przez cesarza. Spowodowało to częściowe zażeganie patologii zawianych z wyborem nowego papieża, za cenę utraty suwerenności, co jest bardzo ważne w kontekście upadku papiestwa. ścisłe podporządkowanie monarchą patrymonialnym spowodowało ześwedczenie niższych hierarchów kościelnych. kościół katolicki zaczął przypominać bardziej instytucje świecką, ze względu na sposób mianowania hierarchów kościelnych (np opatów), przez świeckich władców ziemskich. Seniorzy korzystali z władzy de facto władzy feudalnej i ingerowali w wewnętrzne sprawy korzyściami kierując się własnymi korzyściami. Bark zorganizowanych sił zbrojnych (w obliczu najazdów Normanów) zmusił hierarchów kościelnych do korzystania z pomocy lokalnych możnych- co pogłębiało jednia zależność lenną. Opactwo w Cluny zapoczątkowało ruch odnowy, gdyż charakteryzowało się dużą autonomią, czyli zakonnicy sami wybierali opatów (a nie możni) nie byli więc lennikami. Opactwo zmieniło także regule benedyktyńską, oraz budowało kongregację, czyli siec kościołów podległych bezpośrednio opactwu. atrakcyjność nowej reguły spowodowała popularyzacje takich rozwiązań, co przyczyniło się do zwiększenia autonomii. Ruch odnowy wprowadził także celibat, w ten sposób majątki kościelne nie były dziedziczone przez świeckich. W 1059 zwołano konklawe, czyli od tej pory wybór papieża zależał od kardynałów. Grzegorz VII w 1075 wprowadził Dictatus Papae, z której wynikało że to papież ma supremacje nad wszystkimi świeckimi monarchiami. Spowodowało to otwarty konflikt pomiędzy Papierzem a cesarzem. Jednak w Koronacja Henryka IV na papieża w 1084, powołanie antypapieża Clemensa III ,wyprawa zbrojna na Rzym 1084, oraz śmieć Papierza w 1085r przechyliły szle na korzyść cesarza ostatecznie w 1122 na soborze w Wormacji cesarz zrzekł się inwestytury świeckiej, jednak w praktyce cesarz zachował prawo veta w procesie wyboru kandydatów. Oznaczało to porażkę papiestwa. Kolejne reformy kościoła sprawy, że stał się on bardziej korporacyjną instytucją, co miało wpływ na rozwinięcie się kolejnych patologii (np fiskalizm). Doprowadziło to w 1517 do reformacji, która osłabiła papiestwo, jednak to wykracza już poza zakres tematyczny.
Podsumowując, papiestwo na przestrzeni czasu stopniowo traciło niezależność na rzecz władzy świeckiej.
