Odpowiedź:
Cześnik, siedział w jednej sali w swoim domu. Obok niego stał Dyndalski jego sługa. W głębi stali Śmigalski i Perełka. Pan domu próbował różne szable na pojedynek z Rejentem i wydawał ostatnie polecenia Śmigalskiemu, który miał sprosić gości na wesele Cześnika z Podstoliną mające mieć miejsce następnego dnia.
Po odejściu sługi, Raptusiewicz określił Perełce – nadwornemu kucharzowi – jak ma wyglądać tort i inne potrawy podane jutro na weselnym stole.
Po czym na znak Perełka odchodzi. Po krótkim milczeniu Cześnik rozpoczął monolog o nadchodzącym pojedynku i w którym porównywał posiadane szable, dokonując wyboru jednej z trzech. W końcu wybrał „demeszkę”, szablę z Damaszku, słynną z twardej stali wykorzystanej przy tworzeniu tej broni. Dyndalski pomógłszy przypasać karabelę Cześnikowi wyszedł.
Z innych drzwi przyszedł Papkin. Wrócił on ze spotkania z Rejentem, na którym rzekomo został otruty. Tak przynajmniej twierdził Cześnik. Po tym orzeczeniu Papkin osłupiał i oddał list Rejenta. Z listu tego jasno wynikało, że Podstolina, narzeczona Cześnika przeszła do „obozu” wroga i chciała wyjść za Wacława, syna Rejenta Milczka. Na tą wieść adresat wpadł w furię, pogiął list i wyszedł.
Papkin pozostał w sali. Narzekał na zdradzieckie wino Rejenta, którym się otruł. Wszedł Dyndalski. Poradził, aby dzielny poseł Cześnika poszedł po księdza, po czym wyszedł. Wtedy Papkin rozpoczął przygotowania swojej śmierci. Napisał testament, zamierzał kupić trumnę, zapłacić za pogrzeb i... umrzeć.
Po pewnym czasie Cześnik wpadł na lepszy pomysł. Postanowił wyprowadzić w pole Wacława i zmusić go do ożenku z Klarą. By doprowadzić to do skutku chciał napisać list jako Klara i zwabić Milczka juniora na swoją część zamku i pojmać go. Jednak pisanie szło mu niesporo. Poprosił o pomoc Dyndalskiego. Szło jeszcze gorzej! W końcu wyprawił pacholę do Wacława i w ten sposób zwabił go do siebie. Sam zaś obstawił wyłom w murze, przez który przechodziło się z jednej części zamku na drugą swoimi ludźmi