Odpowiedź :
Odpowiedź:
I wojna światowa była pierwszym na tak ogromną skalę i o takim zasięgu konfliktem zbrojnym. Toczyła się ona przez cztery lata i pochłonęła życie ponad 10 mln żołnierzy, a około 20 mln ludzi odniosło rany. Wojna doprowadziła także do ogromnych zniszczeń i strat materialnych. Przyniosła szereg skutków w wielu dziedzinach - zmieniła polityczny obraz Europy, zmieniła europejskie społeczeństwa, rozwinęła w sposób dotąd niespotykany przemysł zbrojeniowy. Po I wojnie światowej ukształtował się w Europie nowy porządek polityczny, a stosunki międzynarodowe zostały oparte na zupełnie nowych zasadach. Filarem tego porządku był traktat wersalski, zaś strażniczką systemu wersalskiego miała być Liga Narodów.
18 stycznia 1919 r. rozpoczęły się w Paryżu obrady konferencji pokojowej. Jej celem było przygotowanie traktatów pokojowych z państwami pokonanymi w I wojnie światowej oraz wypracowanie zasad trwałego pokoju. Konferencja miała przesądzić o losie i miejscu państw pokonanych w powojennym porządku w Europie. Główną rolę na konferencji odgrywało trzech przywódców - premier Anglii Lloyd George, premier Francji G. Clemenceau, prezydent Stanów Zjednoczonych Woodrow Wilson; nieco mniej aktywne były Włochy (Vittorio Orlando) oraz Japonia. Wymienione mocarstwa przewodniczyły konferencji jako Rada Najwyższa. Jednak od marca 1919 r. decydujący głos należał do czterech mocarstw (bez Japonii), które określa się jako Radę Czterech.
W czasie obrad konferencji wyłoniły trzy zasadnicze grupy zagadnień: problem ustalenia granic w Europie - zmiany terytorialne miały dotyczyć zarówno państw przegranych, jak i nowo utworzonych; problem zagwarantowania bezpieczeństwa i ochrony dla mniejszości narodowych; problem natury ekonomicznej - ustalenie wysokości reparacji wojennych, jakimi zamierzano obarczyć państwa pokonane. W konstruowaniu granic przyszłej Europy przyjęto jako naczelną zasadę - prawo narodów do samostanowienia o własnym losie; przyjęto zatem zasadę, iż zasięg terytorialny danej narodowości winien wyznaczać obszar danego państwa. Jednak nie zawsze zasady te rozstrzygały o przebiegu granic. Dominujące okazywały się najczęściej geopolityczne interesy mocarstw, w tym także kalkulacje gospodarcze.
Wszyscy uczestnicy konferencji uznali, że winą za wywołanie wojny należy obarczyć Niemcy. Jednak dyskusja na temat przyszłości Niemiec pokazała, że w kwestiach stosunku do pokonanych Niemiec zwycięskie mocarstwa bardzo się różnią. Na pierwszy plan wysunął się spór między Anglią i Francją. Francja, która najbardziej "wykrwawiła" się w wojnie i czuła się najbardziej zagrożona przez Niemcy dążyła do jak największego ich osłabienia. Rząd francuski chętnie widział Niemcy podzielone (np. oderwanie Nadrenii od Niemiec i oddanie ich pod zwierzchnictwo Ligi Narodów) oraz pozbawione całkowicie swoich sił zbrojnych i sprzętu wojskowego. Poza tym do gospodarczego osłabienia służyć by miało w zamyśle francuskim nałożenie na Niemcy dużych reparacji. Maksymalne osłabienie Niemiec miało sprawić, że Niemcy nie byliby w stanie odbudować w przyszłości swej potęgi militarnej i gospodarczej, a tym samym zagrozić Francji. Z kolei Anglia obawiała się zbytniego wzmocnienia Francji kosztem Niemiec i nie chciała tych ostatnich zbytnio pogrążać. Anglia obawiała się także tego, by zbyt upokorzone i osłabione Niemcy nie stały się łatwym miejscem dla wzniecenia rewolucji; tym bardziej, że na wschodzie Europy w Rosji powstawał nowy rewolucyjny ustrój.
Po wielu dyskusjach i przetargach wobec tak odmiennych dążeń Anglii i Francji ustalono postanowienia traktatu z Niemcami. Nie były one do końca spójne i nie zadowoliły Francji. Ten antagonizm angielsko-francuski zaciążył zresztą na wielu innych ważnych rozwiązaniach.
Traktat z Niemcami został podpisany 28.VI.1919 r. w Wersalu (stąd traktat wersalski). Traktat ten oznaczał dla Niemiec straty terytorialne oraz zmuszał je do przyjęcia szeregu zobowiązań i innych ograniczeń. Niemcy utraciły zatem na rzecz Francji Alzację i Lotaryngię; Zagłębie Saary miało przez 15 lat znajdować się pod zarządem Ligi Narodów, a po tym okresie miano tam przeprowadzić plebiscyt, który zadecydowałby o jego dalszym losie. Postanowiono także, iż obszar nad Renem (około 50 km) będzie stanowił strefę zdemilitaryzowaną. Państwo niemieckie zostało zdemilitaryzowane - utraciło więc lotnictwo, flotę i łodzie podwodne oraz broń pancerną (zakazano Niemcom produkcji i posiadania tego sprzętu wojskowego); przemysł zbrojeniowy Niemiec został zlikwidowany Poza tym zakazano powszechnej służby wojskowej w Niemczech; zezwolono jedynie Niemcom na posiadanie 100 tysięcznej armii (Reiswera), której zadaniem było głównie czuwanie nad porządkiem wewnątrz kraju. Obarczono także Niemcy poważnym odszkodowaniem wojennym, którego spłaty przewidziano na 30 lat.
Z sojusznikami Niemiec zawarte zostały odrębne traktaty, ale stanowiły one integralną część systemu wersalskiego. Zawarto je z Austrią, Bułgarią, Węgrami oraz Turcją.
Wyjaśnienie: Mam nadzieję że pomogłam
