Odpowiedź:
Przypowieść, inaczej parabola (gr. parabole = „zestawienie obok siebie”) to – najprościej ujmując – opowieść z ukrytym przesłaniem. Parabola jest jednym z najstarszych gatunków literackich mieszczących się w kręgu literatury dydaktycznej. Charakterystycznymi cechami przypowieści są: uproszczona fabuła, schematyczne postaci, brak jasno określonego czasu i miejsca akcji, uniwersalizm, obecność alegorii i symboli. Najważniejszym elementem przypowieści jest jej przesłanie. Rozszyfrowanie przesłania przez czytelnika jest kluczowe dla zrozumienia sensu całej przypowieści. Odmianą paraboli jest przykład (łac. exemplum) – czyli opowieść przedstawiająca czytelnikowi konkretne wzorce postaw i zachowań (np. „Przypowieść o wdowim groszu”).
Biblia jest źródłem wielu przypowieści. Do najbardziej znanych należą: „Przypowieść o synu marnotrawnym”, „Przypowieść o siewcy”, „Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie”, „Przypowieść o bogaczu i Łazarzu”, „Przypowieść o robotnikach w winnicy”, „Przypowieść o ziarnie gorczycy”. Ewangeliści podają zazwyczaj treść przypowieści wraz z jej wyjaśnieniem.
Wiele wyrażeń, mających swe źródło w biblijnych przypowieściach weszło do języka potocznego i w niezmienionej formie przetrwało aż do dzisiejszych czasów („wdowi grosz”, „miłosierny Samarytanin”, „ziarno gorczycy”, „syn marnotrawny”).
Wyjaśnienie:
Odpowiedź:
a) roztropne: przebiegłe, mądre, inteligentne, rozsądne, roztropne
nierozsądne: nierozsądne, głupie, nieinteligentne
b) Panny roztropne to ludzie czujni, którzy są przygotowani na przyjście Pana i to one właśnie otrzymały zbawienie i życie wieczne. Z kolei panny nierozsądne to ludzie, którzy nie czekali na przyjście Pana, z też powodu nie zostali wpuszczeni do Królestwa Niebieskiego.