Tren XI jest demonstracją żalu. Aby pokazać jak jest on wielki i jakie budzi w nim wątpliwości, poeta sięga po pytania retoryczne: „Kogo kiedy pobożność jego ratowała?/ Kogo dobroć przypadku złego uchowała?“. W swoim bólu podważa on takie wartości jak wiara, religijność oraz moralność czyli cnotę. Przecież człowieka, który jest dobry, prawy, cnotliwy powinny spotykać tylko dobre rzeczy, szczęście, a jednak jest inaczej gdyż cierpi on z powodu straty ukochanego dziecka.
Takie podejście poeta tłumaczy żalem, cierpieniem: „Żałości, co mi czynisz? Owa już oboje/ Mam stracić — i pociechę, i baczenie swoje?” Wobec bólu człowiek potrafi zanegować wszystkie wyznawane ideały, wartości, widzieć rzeczywistość nie taką, jaka jest na prawdę.
