Odpowiedź:
Cztery stany średniowiecznej Europy:
1. Duchowieństwo – najbogatsza z grup społecznych, bardzo uprzywilejowana; duchowni nie podlegali prawu, najwyżsi dostojnicy pochodzili z wyższego rycerstwa, reszta z mieszczaństwa, czasami chłopstwa. Duchowni podlegali własnym sądom (prawo kanoniczne).
2. Rycerstwo/szlachta – posiadali liczne immunitety, stan szlachecki powstał z dwóch warstw: rycerstwa i możnowładztwa; szlachcicem było się z urodzenia, posiadali pełnię praw, podlegali sądom szlacheckim; rycerze posiadali ziemie na tzw. prawie rycerskim, obowiązywał ich kodeks rycerski;
3. Mieszczaństwo– stan ten wykształcił się podczas powstawania miast, uboga grupa społeczna, rzemieślnicy, kupcy, handlarze etc.; przywileje i prawa samorządowe nadawali mieszczanom władcy feudalni; mniejsze grupy wśród mieszczan: patrycjusze, pospólstwo, plebs.
4. Chłopstwo – najuboższa z grup, nie mieli żadnych przywilejów, nawet praw (początkowo prawo odejścia ze wsi, które gwarantowała umowa lokacyjna, jednak i ten „przywilej” szybko odebrano), stan ten wykształcił się, kiedy ujednolicono system czynszowy; chłopstwo to inaczej stan kmiecy.
Wyjaśnienie:
liczę na naj