Odpowiedź:
1.
- przeprowadzenie branki w nocy z 14 na 15 stycznia 1863 i kontynuowano ją w kolejnych dniach. Zmusiło to "czerwonych" do wybuchu powstania styczniowego (22/23 stycznia 1863)
- komitet Centralny Narodowy ogłosił Tymczasowy Rząd Narodowy i proklamował manifest oraz dekrety uwłaszczeniowe,
- początkowo siły powstańców były nieliczne (ok. 6 tys. zbrojnych), ale na tyle silne, by nie ulec stacjonującej w Królestwie ponad 100-tysięcznej armii rosyjskiej. Prowadzenie działania partyzanckie - nie dochodziło do dużych bitew,
- dyktatura ogłoszona przez Ludwika Mierosławskiego ( luty 1863) i Mariana Langiewicza (marzec 1863) nyły krótkotrwałe. Ostatecznie władzę nad zrywem przejął działający Rząd Narodowy (powstały z TRN), który poparli także "biali",
- w lecie 1863 sprawę polską podjęły na forum międzynarodowym mocarstwa zachodnie (Francja, Wielka Brytania i Austria) - przedstawiły program "sześciu punktów": amnestia, zwołanie przedstawicielstwa narodowego, wolność wyznania, język polski jako urzędowy, spolszczenie administracji i złagodzenie warunków poboru do wojska. Aleksander II uznał jednak powstanie za wewnętrzny problem Rosji. Wiedział, że żadne z państw nie rozpocznie wojny w obronie polskich interesów narodowych. Łączyła go również z Prusami deklaracja o współpracy w tłumieniu ruchu niepodległościowego Polaków (konwencja Alvenslebena)
- od października 1863 dyktatorem był Romuald Traugutt, który zaczął przeprowadzać reorganizację sił powstańczych, nawiązał kontakty z emigrantami i rewolucjonistami europejskimi. Jednak w kwietniu 1864 został aresztowany, co było równoznaczne z końcem powstania. Ostatni oddział walczył na Podlasiu do 1865
- w marcu 1864 Aleksander II ogłosił ukaz uwłaszczeniowy - chłopi uzyskali uprawnianą ziemię na własność, co pokrywało się z niezrealizowanymi obietnicami władz powstańczych sprzed roku. Wprowadzono samorząd wiejski na szczeblu gminnym, ograniczając tym samym tradycyjny wpływ szlachty na życie wsi. Rosyjski cesarz w oczach wielu stał się dobroczyńcą ludu wiejskiego
- przyczyny klęski powstania: przewaga liczebności i uzbrojeniu wojsk rosyjskich, niechętna w dużej mierze postawa ludności wiejskiej, obojętność wobec zrywu dużej części społeczeństwa, brak poparcia ze strony mocarstw europejskich.
2.
Już nie zdążę napisać, bo zaczęła mi się lekcja :/
3.
Maria Skłodowska-Curie, Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont, Czesław Miłosz, Lech Wałęsa, Józef Rotblat, Wisława Szymborska, Olga Tokarczuk
4.
Jan Henryk Dąbrowski - objął dowództwo tworzonych u boku armii francuskiej Legionu Polskich. Po wkroczeniu Francuzów na ziemie polskie w 1806 roku był on inicjatorem powstania ochotniczych oddziałów, które stanowiły zalążek utworzonej rok później armii Księstwa Warszawskiego
Stefan Czarniecki - polski dowódca wojskowy, oboźny koronny, Uczestnik wojny partyzanckiej przeciw wojskom Karola X Gustawa w czasie potopu szwedzkiego, uczestnik walk przeciw powstańcom Chmielnickiego, w trakcie wojny polsko-rosyjskiej (1654–1667)
Tadeusz Kościuszko - Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej w czasie insurekcji kościuszkowskiej, generał lejtnant wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów, generał major komenderujący w Dywizji Wielkopolskiej w 1792 roku
Jan Zamoyski - był starostą generalnym miasta Krakowa w latach 1580-1585, starostą bełskim, międzyrzeckim, krzeszowskim, knyszyńskim i tartu. Był oprócz tego ważnym doradcą królów Zygmunta II Augusta i Stefana Batorego, był jednym z głównych przeciwników następcy Batorego, Zygmunta III Wazy, i jednym z najbardziej utalentowanych dyplomatów, polityków i mężów stanu swoich czasów, stanowiąc znaczącą postać w polityce Rzeczypospolitej Obojga Narodów przez całe swe życie.
Stanisław August Poniatowski - król Polski w latach 1764–1795, ostatni władca Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
5.
1660 - pokój w Oliwie
1772 - I rozbiór Polski
1791 - uchwalenie konstytucji 3 maja / uchwalenie konstytucji Francji (3 września), ale obstawiam, że chodzi o 3 maja
1795 - III rozbiór Polski
1863 - wybuch powstania styczniowego / utworzenie czerwonego krzyża