1. Kim jest osoba mówiąca w wierszu ?
- Osoba mówiąca w wierszu jest wędrowcem, podróżnym, pielgrzymem.
2. Środki poetyckie i ich funkcja.
- metafory: „Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu“ - oddaje niezmierzoną przestrzeń stepu, nieograniczoną żadną przeszkodą
„Wóz nurza się w zieloność“, „Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi”-
metafory tworzą wrażenia wizualne, wzrokowe
- epitety: „koralowe ostrowy burzanu”, „łąk szumiących”, „„śliską piersią”
Epitety i metafory oddają niesamowitość krymskiego krajobrazu
- pytania retoryczne: „Tam z dala błyszczy obłok? tam jutrzenka wschodzi?”- pokazują zagubienie, dezorientację wędrowca, budują warstwę emocjonalną
- wykrzyknienia: „jak cicho!”, „W takiej ciszy!”- oddają nasilenie panującej ciszy, budują warstwę emocjonalną
3. Cechy sonetu jako gatunku literackiego.
- składa się z dwóch strof o czterech wersach i dwóch o trzech. Dwie pierwsze mają charakter opisowy, a kolejne refleksyjny.
4. Rodzaje rymów i budowa wersyfikacyjna utworu:
- Pierwsze dwie strofy są czterowersowe, o rymach okalających - abba, reszta strof ma po trzy wersy i układ rymów cdc cdc, rymy żeńskie, dokładne.