Odpowiedź:
Andrzej Kmicic jest bohaterem powieści Henryka Sienkiewicza pt. „Potop” wchodzącej w skład słynnej trylogii. Kmicic jest bohaterem dynamicznym co postaram się udowodnić w dalszej części. Kmicic pojawił się tylko w II części trylogii.
Kmicic wyglądał jak typowy Sarmata. Miał śnieżnobiałe zęby. „....Kmicic ukazał białe, jakoby wilcze zęby w uśmiechu.” Był wysoki ponad przeciętnego wzrostu.Nosił charakterystyczne duże wąsy i miał podgoloną czuprynę. Włosy miał koloru płowego, a oczy siwe. Zawsze nosił przy sobie szablę, ubrany był w bogaty, dostojny sarmacki strój, czyli między innymi kontusz i pas, który był zdobytym przez niego łupem. Andrzej zawsze był schludny i elegancki i jeśli ktoś go nie zdenerwował to potrafił być spokojny i opanowany. Wraz z rozwojem wydarzeń na twarzy i ciele bohatera pojawiają się różne blizny na przykład od postrzału przez Radziwiłła, czy też na boku kiedy to Kuklinowski przypiekał mu boczków.
Andrzej Kmicic był człowiekiem bardzo porywczym i pewnym siebie, nie przejmował się innymi. Jak każdy szlachcic lubił ucztować i porządnie sobie wypić. Był to człowiek „gorączka”. Nigdy nie przemyśliwał swoich decyzji, podejmował je bardzo pochopnie, co kończyło się nie najlepiej dla niego i osób wokół. Mimo takiego właśnie charakteru dostał w spadku spory majątek oraz Oleńkę. Kmicic wyznaje zasadę „oko za oko ząb za ząb”. Kiedy to niesłusznie wybito mu jego kompanów, którzy chcieli się zabawić, Kmicic wpada w szał i od razu postanawia się srodze zemścić. Wybija prawie całą wioskę wraz z kobietami i dziećmi, przez co skupia na sobie gniew nie tylko Butrymów, ale też jego ukochanej Oleńki. Kmicic przez tego typu wybryki okrył się złą sławą. Kmicic był odważny czemu nie można zaprzeczyć. Ta jego cecha została w nim aż do samego końca powieści. Jednak jego odwaga mimo, że ta sama to jednak różniła się nieco przed jego przemianą i po. Po porwaniu Oleńki, kiedy to doszło do spotkania z panem Wołodyjowskim był zbyt pewny siebie i swojej wygranej