Odpowiedź:
Zasada Pot ta – algorytm postępowania medycznego (zarówno pomocy przedlekarskiej, jak i lekarskiej), dotyczący zasad unieruchamiania kończyn w przypadku ich złamania lub podejrzenia złamania.
W przypadku złamania kości długiej należy zastosować unieruchomienie (na przykład opatrunek gipsowy) obejmujące złamaną kość oraz dwa sąsiadujące stawy (np. w przypadku złamania kości łokciowej, unieruchomienie musi obejmować kość łokciową, staw nadgarstkowy oraz staw łokciowy).
W przypadku złamania w obrębie stawu unieruchomienie musi obejmować staw i dwie sąsiednie kości, które go tworzą (czyli w przypadku złamania w obrębie stawu łokciowego, należy unieruchomić staw łokciowy, kości przedramienia «kość łokciową i kość promieniową» oraz kość ramienną[1] ).
Postępowanie zgodnie z zasadami Pot ta ma na celu:
zmniejszenie bólu;
zmniejszenie obrzęku;
minimalizację ryzyka potencjalnego uszkodzenie pęczka naczyniowo-nerwowego;
zmniejszenie ryzyka przebicia skóry przez odłamy kostne i spowodowania powikłań pod postacią złamania otwartego.
Zasady dotyczące zaopatrywania złamań zostały po raz pierwszy podane przez angielskiego ortopedę Percivala Pot ta, który w 1765 opublikował je. Zasada Pot ta nie dotyczy kości udowej, ze względu na przebieg tętnicy udowej. W przypadku złamania kości udowej należy unieruchomić całą kończynę.
Wyjaśnienie:
