Polska by móc zintegrować się z Unią Europejską 16 grudnia 1991 roku musiała podpisać umowę
o stowarzyszeniu Polski ze Wspólnotami Europejskimi. W umowie zostały określone warunki współpracy na różnych płaszczyznach: politycznej, gospodarczej i kulturalnej. Ostatecznym
i głównym celem jest członkowstwo Polski w Unii Europejskiej.
Polska starała się o członkowstwo w Unii Europejskiej po to by ułatwić polskim przedsiębiorstwom dostęp do nowych technologii i spowodować rozwój inwestycji. Dzięki czemu miało to pozwolić na szybsze zmodernizowanie gospodarki. Przez to, że Unia prowadzi wspólną politykę rolną zapewnia swoim rolnikom zbyt produktów rolnych
oraz gwarantuje ceny minimalne na te produkty.
Ludność polska miała złe przeczucia wobec członkowstwa w Unii Europejskiej, które wyrażała w dwóch pytaniach. Pierwsze z nich dotyczyło obawy Polaków przed utraceniem tożsamości narodowej i suwerenności. Podstawą funkcjonowania Unii Europejskiej jest poszanowanie historii, kultury i tradycji państw członkowskich. Polska, która stała się członkiem wspólnoty nie utraciła swojej suwerenności oraz zachowała swoje odrębne władze.
Członkostwo w NATO oznacza też dla Polski stałe wzmacnianie własnych zdolności obronnych. Polska stale podnosi jakość swoich sił zbrojnych oraz wnosi znaczący wkład w realizację sojuszniczych zadań w zakresie zbiorowej obrony i reagowania kryzysowego bez względu na kierunek i charakter zagrożeń. Ma to również swój wyraz w lokalizacji następujących struktur NATO na terenie naszego kraju: Wielonarodowy Korpus Północ-Wschód w Szczecinie, Centrum Szkolenia Sił Połączonych NATO w Bydgoszczy (JFTC), Zespół Wsparcia Teleinformatycznego NATO w Bydgoszczy, Dowództwo 3 Batalionu Łączności NATO w Bydgoszczy, Centrum Eksperckie Policji Wojskowej NATO w Bydgoszczy, Grupa Integracyjna Sił NATO w Bydgoszczy, Centrum Eksperckie Kontrwywiadu NATO w Krakowie oraz Dowództwo Wielonarodowej Dywizji Północ-Wschód w Elblągu.
