Odpowiedź :
Odpowiedź:
Był dwunastym z czternaściorga dzieci szkolnego nauczyciela. Tylko pięcioro z nich dożyło swych pierwszych urodzin — Franz miał więc dwóch starszych braci i młodszą siostrę. Pierwszych lekcji muzyki udzielał mu ojciec (skrzypce) i starszy brat Ignacy (fortepian). W 1808 r. rozpoczął naukę w miejskim konwikcie w Wiedniu. Uczył się też gry na organach u organisty dworskiego Vlastimila Rużickiego, zaś kompozycji u Antonia Salieriego. Równocześnie śpiewał w cesarskim chórze chłopięcym (dostać się do niego było trudno — na podstawie ciężkiego, konkursowego egzaminu), a następnie został skrzypkiem kapeli dworskiej, pisał też swe pierwsze, zadziwiająco jak na młody wiek dojrzałe utwory. Rodzice chcieli jednak, by został nauczycielem. Ale Franz nienawidził nauczania, jednemu ze swych przyjaciół powiedział: — Przyszedłem na świat tylko po to, by komponować!
Mimo tej niechęci, by uniknąć służby wojskowej, studiował w seminarium nauczycielskim, a po jego ukończeniu pracował przez jakiś czas w szkole ojca. Jednak w 1816 r. definitywnie porzucił tę posadę i wybrał życie wolnego artysty. Do tego czasu miał już w swym dorobku 5 oper, 4 msze, 5 pierwszych symfonii, dzieła kameralne i przede wszystkim pierwsze, genialne pieśni, jak Gretchen am Spinnraude (Małgorzata przy kołowrotku, 1814 r.), Heiden Röslein (Polna różyczka, 1815 r.), Erlkönig (Król Elfów, 1815 r.) oraz Der Wanderer (Wędrowiec, 1816 r.).
Wyjaśnienie:
--------
