Odpowiedź:
1. Piotr (kleofas) apostołowie i "pięciuset" innych świadków
2. Zmartwychwstanie, które dla Pawła jest jednym z fundamentów wiary jest pewnego rodzaju nadzieją. Jeśliby Chrystus nie zmartwychwstał próżna jest nasza wiara. Zmartwychwstanie zaś Chrystusa jest podstawą zmartwychwstania tych, którzy uwierzyli w Jezusa Chrystusa. Zmartwychwstanie Chrystusa jest w różnych środowiskach podważane na skutek wpływu nauki o reinkarnacji, metamorfozie, anihilacji. Paweł w swoich listach będzie bronił nauki o zmartwychwstaniu Jezusa, oraz o nadziei naszego zmartwychwstania. Tematowi temu poświęcony jest 1 Kor 15,1nn. Paweł bardzo mocno wiąże zmartwychwstanie Jezusa z naszym zmartwychwstaniem. Można powiedzieć, że Jezus umarł i zmartwychwstał dla nas. Zmartwychwstanie Jezusa to początek nowego porządku, chaos wprowadzony przez grzech, przejawem jakiego jest śmierć, zostaje pokonany przez zmartwychwstanie. Wszystko wraca do porządku, wszystko zostaje poddane Ojcu.
3. Ewangelista nadaje nowe znaczenie słowu pascha, aby oznaczało ono śmierć Chrystusa: pascha jest „przejściem Chrystusa z tego świata do Ojca" (por. J 13, 1). Pascha i śmierć Chrystusa stają się od tej pory dwoma rzeczywistościami wewnętrznie zjednoczonymi do tego stopnia, iż pierwsi chrześcijanie nie znający filologii uważali, że słowo pascha pochodzi od słowa passio, to znaczy męka, i że przyjmuje takie właśnie znaczenie ze względu na śmierć Chrystusa.
4.Nasza bowiem ojczyzna — mówi apostoł Paweł — jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować» (Flp 3, 20-21).
5.Rozpoczynając nauczanie, Apostoł odwołuje się do pobożności mieszkańców Aten. Następnie nawiązuje do pewnej obserwacji jaką poczynił przebywając w tym mieście. Przywołuje na pamięć jeden ze spotkanych tam ołtarzy, na którym widniał napis „Nieznanemu Boguˮ. Wzmianka na temat tego ołtarza stała się niejako pretekstem do podjęcia przez apostoła Pawła nauczania na temat jedynego Boga. Apostoł wskazuje Ateńczykom na prawdziwego Boga, będącego stworzycielem całego świata. Zaznacza, że Bóg nie mieszka w świątyniach zbudowanych ludzką ręką i nie oczekuje aby Mu służono przy pomocy rzeczy materialnych. Apostoł wykazuje, że prawdziwy Bóg sprawuje władzę nad wszystkim. To jedynie On ma moc dać życie komu tylko zechce i kieruje historią całej ludzkości. Dalej, Apostoł naucza, że człowiek powinien dążyć do tego, aby poznać istotę prawdziwego Boga.
W końcu św. Paweł zwraca też uwagę swoim słuchaczom, że czasy niewiedzy należą już do przeszłości i nawołuje Ateńczyków do pokuty. Wspomina też, że Bóg wyznaczył dzień, w którym poprzez swojego syna będzie sądził świat, a świadectwem tego jest fakt, że Jezus Chrystus dostąpił zmartwychwstania. Nauczanie apostoła Pawła o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa spotkało się z dość ostrą reakcją ze strony odbiorców tej nauki: A gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu. Naśmiewali się i kpili Wprawdzie mamy wzmiankę, że po zakończonej już przemowie apostoła Pawła niektórzy ze słuchaczy przyłączyli się do niego, ale można przypuszczać, że stanowili oni zaledwie niewielkie grono osób. Zdecydowaną większość tworzyli ci, którzy tej nauki w tamtym czasie po prostu nie byli w stanie przyjąć. Niektórzy spośród takich wręcz naśmiewali się z nauczania o zmartwychwstaniu.
Jest to według mnie sprawiedliwe oceny, wskazówki, przestrogi. W skrócie. Mądrze mówi ten Święty Paweł. :)
Liczę na to, że pomogłam :))
