Odpowiedź:
Józef Piłsudski po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, wycofał się z życia politycznego i zamieszkał w dworku w Sulejówku. Cały czas jednak poprzez artykuły w prasie krytykował nieudolne rządy. Szczególnej krytyki doznawał parlamentaryzm, który zdaniem Piłsudskiego godził w interesy państwa. W 1926 dokonał udanego zamachu stanu i stał się faktycznym dyktatorem państwa polskiego. Dążył do odzyskania ziem utraconych na wschodnich terenach podczas rozbiorów co starał się zrealizować podczas wojny polsko-bolszewickiej. Chciał utworzyć federację państw obejmującą Polskę, Białoruś, Ukrainę i Litwę. Od maja 1926 do maja 1935 wywierał decydujący wpływ na wszystkie zagadnienia polityczne w Polsce, zajmując w tym czasie urzędy Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, oraz Ministra Spraw Wojskowych. Piastując wyżej wymienione urzędy decydował praktycznie we wszystkich faktycznie wypadkach. On faktycznie "wyznaczał" kolejnych premierów, ministrów. Po przewrocie majowym i umocnieniu swojej władzy zreorganizował armię polską. Było to na tyle utrudnione, że oddziały polskie składały się z oddziałów kilku państw zaborczych. Jednak Piłsudskiemu udało się pokonać wszystkie przeciwności losu z zadziwiającą łatwością. W polityce zagranicznej, kierując jej głównymi posunięciami, przeprowadzał zasadę realizmu i samodzielności drogą polityki pokojowej i układów dwustronnych. Doceniając znaczenie sojuszów z Francją i Rumunią, podjął równocześnie próby bezpośredniego porozumienia z Niemcami, które doprowadziły do układu o nieagresji w 1934 r. i wygładzenia licznych tarć, a przede wszystkim usunęły groźbę zatargu, co odbiło się na uspokojeniu obustronnym opinii publicznej. Zwalczał sejmowładztwo i partyjnictwo deprawujące społeczeństwo, oraz rozpowszechnioną przed majem 1926 korupcję polityczną. - Gdy w r. 1935 parlament przeprowadził zmianę konstytucji, Piłsudski nie poszedł drogą wzorów państw totalnych, ale przeprowadził w nowej Konstytucji zasadę równowagi naczelnych organów Państwa, podnosząc autorytet i prerogatywy głowy Państwa oraz władzy wykonawczej, przy zachowaniu uprawnień władzy ustawodawczej. Mimo starzenia się i pogarszającego się zdrowia Piłsudski zachował do końca wpływ na skład personalny elity rządzącej, jednak stworzony przezeń system władzy opierał się bardziej na relacjach międzyludzkich niż na rozwiązaniach instytucjonalno-prawnych. W sprawach wojskowych, organizacji armii, jej wyposażenia, doktryny wojennej itp. hołdował poglądom raczej tradycyjnym. Mimo wielu zastrzeżeń do jego polityki, Piłsudski cieszył się uznaniem, autorytetem i sympatią znacznej części społeczeństwa polskiego. Zmarł 12 maja 1935 r.
Wyjaśnienie:
