Wokulski szczególnym szacunkiem otaczał pracę. Stanowiła ona istotę jego życia. Szybko dorobił się znacznego majątku i ze skromnego sklepikarza stał się poważnym handlowcem. Wokulski szanował również innych ludzi. Czynnie realizował hasło pracy u podstaw pochylając się nad losem biedoty z Powiśla. Nie szczędził sił i środków, by pomagać innym i cieszył się ich szczęściem, nie patrząc na własną korzyść.
Wokulskiemu bliska była też idea pracy organicznej. Swoimi pomysłami chciał zarazić jak najwięcej ludzi, by poznali wartość pracy i współpracy dla dobra powszechnego. Chciał, żeby Polacy zjednoczyli siły w imię naprawy kraju. Marzył o rozbudowie i unowocześnieniu stolicy.
Przywiązywał wagę do nauki. Zdobywanie wiedzy traktował jak intelektualną podróż i czerpał z tego ogromną satysfakcję. Nauka pozwalała mu zapomnieć o trudach codzienności. Był również patriotą. Mimo, że podczas zesłania odniósł sukces jako wynalazca i doskonale zapowiadający się naukowiec, wrócił do kraju. Chciał jak najszybciej wdrożyć w ojczyźnie swe pomysły i wykorzystać zdobyte za granicą doświadczenie.