Odpowiedź:
Mona lisa
„Mona Lisa” to obraz olejny na topolowej desce. Powstał ok. 1503-1506 po powrocie artysty do Florencji. Jest to dzieło niewielkich rozmiarów 77 x 53 cm. Obecnie można je oglądać w Luwrze.
Dzieło przedstawia portret tajemniczej madonny. Kompozycja jest otwarta, a jednocześnie statyczna. Obraz utrzymany został w ciemnej i chłodnej tonacji. Przeważa barwa zielona, zarówno na pierwszym planie (szata Mony Lisy), jak i na drugim (las w tle). Postać widzimy od wysokości tułowia. Kobieta jest skromnie ubrana, ma nieufryzowane włosy, dłonie złożyła na kolanach. Jej twarz ma łagodny wyraz, lekko się uśmiechnięta, oczy mają kształt migdałów, brwi są delikatnie zarysowane. W tle można rozpoznać krajobraz Ponte de Buriano.
Uwagę przykuwa tajemniczy uśmiech Mony Lisy, wyrażający dystans, zamyślenie, ale też uwagę. Fascynujący jest fakt, że staje się on wyraźniejszy, kiedy patrzy się jej w oczy, natomiast kiedy skupia się wzrok na samym uśmiechu – wydaje się ledwie dostrzegalny. Wytłumaczenie tego fenomenu odkryła Margaret Livingstone (Harvard), wskazując na dwa sposoby postrzegania rzeczywistości przez ludzkie oko: kiedy wzrok skupia się bezpośrednio na obiekcie, światło pada na centralną część siatkówki, w przeciwieństwie do obiektów postrzeganych kątem oka, kiedy to światło pada na jej zewnętrzną część. W pierwszym przypadku widzimy doskonale obiekty jasne, w drugim – półcienie. Leonardo wykorzystał właśnie ten mechanizm, wówczas jeszcze niezbadany. Uśmiech modelki jest nieco ciemniejszy od reszty twarzy, sprawiają to m.in. cienie rzucane przez kości policzkowe. Tajemniczość potęguje powłóczyste, łagodne spojrzenie, które wydaje się spoczywać na widzu.
Wyjaśnienie:
