Ówcześni myśliciele największą wartość przypisywali rozumowi oraz nauce. Wierzono w nieograniczone możliwości ludzkiego rozumu, jako narzędzia poznania świata i człowieka, dlatego odrzucano wiele prawd wiary. Twierdzili, że kościół głosi wiarę w zabobony aby trzymać wiernych w posłuchu i wyzyskiwać ich materialnie. Twierdzili oni również, że każdy człowiek ma prawo do szczęścia, wolności, prawo głosu. Krytykowano władze absolutne, według nich skupienie całkowitej władzy w ręku króla prowadziło do niesprawiedliwości.
