Odpowiedź:
W 1812 roku Napoleon Bonaparte rozpoczął wojnę z Rosją, jedynym niepokonanym jeszcze przeciwnikiem na kontynencie. Miał do dyspozycji blisko pół milionową armię; w niej także oddziały Księstwa Warszawskiego. Zresztą, aby zachęcić Polaków do wsparcia go w tej wojnie, Napoleon nazwał ją „drugą wojną polską” sugerując, że po pokonaniu cara odbudowana zostanie Polska w przedrozbiorowych granicach.
Dnia 24 VI 1812 roku Napoleon wkroczył na terytorium Rosji. Jego przeciwnik car Aleksander I, dysponując armią o połowę mniejszą, nie chciał stoczyć decydującej bitwy, w obawie przed klęską. Dowódca jego armii gen. Michał Kutuzow (zastąpił na tym stanowisku Michała Barclay de Tolly) stosował więc metodę ciągłego wycofywania się w głąb Rosji. W ten sposób Napoleon bez walki dotarł w okolice Moskwy. Tam dopiero car Aleksander I w obawie przed utratą swej stolicy wymógł na Kutuzowie stoczenie bitwy z Francuzami. Miała ona miejsce koło wsi Borodino w dniach 5-7 IX 1812 roku. Starcie było ogromnie zacięte; zginęło w nim około 50tys. Rosjan i około 30 tys. żołnierzy Napoleona, niemniej bitwa była nierozstrzygnięta. Po niej gen. Kutuzow wycofał się dalej na wschód, przez co 14 IX 1812 roku Francuzi mogli zająć Moskwę. Następnego dnia w mieście wybuchł pożar (do dziś nie wiadomo, która ze stron przyczyniła się do niego).
Wyjaśnienie:
to ci pomoże w zadaniu
