- przechwala się, lansuje na bohatera, posiadającego wiele umiejętności:
„Bom jest jeździec doskonały.”, „Zamęczyłem szkap bez liku (...)” , „Strzelam gracko, rzecz to znana.”
- skłonność do przesady, uważa siebie za walecznego rycerza, znanego na całym niemal świecie:
„Mądry w radzie, dzielny w boju,
Dusza wojny, wróg pokoju. –
Znają Szwedy, Muzułmany,
Sasy, Włochy i Hiszpany
Artemizy ostrze sławne
I nim władać ramię wprawne –
Jednym słowem, krótko mówiąc,
Kula ziemska zna Papkina. (...)”
- znawca kobiet, nie sprawia mu trudności zdobywanie ich serc:
„Giną za mną te kobiety!“
- pompatycznie przemawia, np. sławiąc „cudowność“ i przymioty Klary:
„O, królowo wszechpiękności!
Ornamencie człowieczeństwa! (...)”
„ (...) Równowładna, równoczynna
Prezencyja twoja miła,
Starościanko miodopłynna (...)”
- tchórz, nie chce iść z poselstwem do Rejenta:
"Miejże, człeku, Boga w duszy,
Nie wysyłaj nieboraka;
Nim mu w lesie utniesz uszy,
Mnie tam spotka hańba jaka — "