Odpowiedź :
Odpowiedź:
Gabriel Narutowicz (prezydent RP od 9 do 16 grudnia 1922 roku)
W latach 1920-1922 był ministrem robót publicznych w kolejnych rządach - Władysława Grabskiego, Wincentego Witosa oraz dwóch gabinetach Antoniego Ponikowskiego.
28 czerwca 1922 został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Artura Śliwińskiego, a następnie w rządzie Juliana Ignacego Nowaka. W wyborach w roku 1922 nie udało mu się zdobyć mandatu poselskiego i przyjął propozycję PSL Wyzwolenie kandydowania na urząd Prezydenta RP.
Dwie pierwsze tury wyborów nie przyniosły rozstrzygnięcia. W trzeciej wybierano między dwoma kandydatami – Maurycym hr. Zamoyskim i Gabrielem Narutowiczem. O wyborze tego drugiego przesądziły głosy lewicy, mniejszości narodowych oraz PSL Piast. Narutowicz otrzymał 289 głosów wobec 227 głosów oddanych na hrabiego Zamoyskiego i 11 grudnia 1922 roku został zaprzysiężony na urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Spotkało się to z krytyką i protestami środowisk prawicowych zarzucających nowemu prezydentowi ateizm, przynależność do masonerii i popieranie polityki Józefa Piłsudskiego.
Narutowicz sprawował urząd prezydenta RP przez 5 dni. 16 grudnia 1922 roku o godzinie 12. został zastrzelony na schodach „Zachęty” przez Eligiusza Niewiadomskiego.
Stanisław Wojciechowski (prezydent RP od 22 grudnia 1922 roku do 14 maja 1926 roku)
15 stycznia 1919 roku został mianowany przez Naczelnika Państwa na stanowisko ministra spraw wewnętrznych w gabinecie Ignacego Paderewskiego. 20 grudnia 1922 roku został wybrany przez Zgromadzenie Narodowe prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej pokonując Kazimierza Morawskiego stosunkiem głosów 298 do 221. Urząd ten sprawował od 22 grudnia 1922 roku do 15 maja 1926 roku, kiedy to w wyniku majowego zamachu stanu złożył urząd Prezydenta. Do czasu wyboru jego następcy obowiązki Prezydenta pełnił Marszałek Sejmu, Maciej Rataj.
Stanisław Wojciechowski zmarł w 1953 roku w Gołąbkach koło Warszawy.
Ignacy Mościcki (prezydent RP od 4 czerwca 1926 roku do 30 września 1939 roku)
Urząd Prezydenta RP pełnił przez dwie kadencje. 4 czerwca 1926 roku na Zamku Królewskim został zaprzysiężony przed Zgromadzeniem Narodowym na prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w obecności rządu, korpusu dyplomatycznego, przedstawicieli prasy i rodziny. 9 maja 1933 roku, również na Zamku Królewskim, który uczynił swą siedzibą, został zaprzysiężony na drugą kadencję prezydencką. 1 września 1939 roku, zgodnie z art. 24 Konstytucji kwietniowej wyznaczył Edwarda Śmigłego-Rydza na swego następcę na wypadek „opróżnienia się urzędu przed zawarciem pokoju”.
