ANAFORA - to powtórzenie tego samego słowa lub sformułowania na początku kolejnych wersów w wierszu lub na początku kolejnych zdań w tekście napisanym prozą:
Szybko, zbudź się, szybko wstawaj
Szybko, szybko, stygnie kawa!
Szybko, zęby myj i ręce!
(Danuta Wawiłow Szybko)
PODANE FRAGMENTY PRZEPISZ DO ZESZYTU I PODKREŚL W NICH ANAFORY
a)
Rozmawiając z gwiazdą,
rozmawiasz ze sobą.
Rozmawiając z wiatrem,
rozmawiasz ze sobą.
Rozmawiając z kamieniem,
rozmawiasz ze sobą.
Rozmawiając ze sobą,
rozmawiasz ze sobą.
(Tadeusz Borowski *** [Rozmawiając...])
b)
Cud pospolity:
to, że dzieje się wiele cudów pospolitych.
Cud zwykły:
w ciszy nocnej szczekanie
niewidzialnych psów.
Cud jeden z wielu:
chmurka zwiewna i mała,
a potrafi zasłonić duży księżyc (...).
( Wisława Szymborska Jarmark cudów)
c) A teraz odszukaj anafory w poznanym dzisiaj wierszu Joanny Kulmowej! OANNA KULMOWA
Nie mów, że się nie boisz
Nie mów, że się nie boisz,
nie mów, że jesteś odważny.
Przecież boi się każdy.
Chociażbyś grał wielkiego zucha,
w kaszę nie dawał sobie dmuchać,
chociażbyś nie wiem jak udawał,
wiesz, co znaczy obawa.
Nawet jak człowiek jest duży,
jeszcze czasami tchórzy.
A ten, kto twierdzi, że nic go nie niepokoi,
boi się tego,
że się boi.
( z tomiku Co drzemie w nas, 2013) Proszę o pomoc . Daję najj
