Odpowiedź :
Odpowiedź:
18 czerwca 1815 roku pod Waterloo zgasła gwiazda jednego z największych militarnych geniuszy w historii – Napoleona Bonapartego. W czasie swojej prawie dwudziestoletniej kariery głównodowodzącego stoczył wiele bitew. Warto przypomnieć najsłynniejsze z nich.
W latach 1796-1797 generał Napoleon Bonaparte debiutował w roli dowódcy dużego zgrupowania wojskowego na froncie włoskim. Żołnierze Armii Włoch! Prowadzę was na najurodzajniejsze równiny świata. Znajdziecie tam honor, chwałę i bogactwo. Czyżby miało wam zabraknąć odwagi? – pisał w słynnym rozkazie przed rozpoczęciem kampanii. W brawurowy sposób w wielu bitwach pokonał Austriaków i Sardyńczyków, rozpoczynając tym samym pasmo sukcesów wojskowych, a co za tym idzie politycznych. Za jedno z kluczowych uznaje się starcie pod Rivoli 14 stycznia 1797 r., w którym odparł atak Austriaków pod dowództwem Józefa Alvinczy'ego, doprowadzając do ich odwrotu i zdobywając Mantuę, co pozwoliło w efekcie zająć północne Włochy i podpisać korzystny traktat pokojowy w Campo Formio.
Bitwa pod piramidami
Bitwa pod piramidami, aut. François-Louis-Joseph Watteau
Żródło: Wikimedia Commons / domena publiczna
W 1798 r. Napoleon postanowił uderzyć w Wielką Brytanię poprzez zajęcie Egiptu. Po zajęciu Aleksandrii ruszył na Kair, w okolicach którego 21 lipca starł się z armią mamelucką. To wówczas padły słynne słowa Żołnierze! Pamiętajcie, że czterdzieści wieków patrzy na was z wysokości tych pomników, choć należy zaznaczyć, że słynne piramidy znajdowały się 24 kilometry od pola bitwy. Wojska francuskie łatwo odparły ataki słabo uzbrojonych przeciwników, rozbijając ich doszczętnie i zajmując obóz. Łącznie zginęło 120 żołnierzy Napoleona, a kolejnych 180 odniosło rany. I choć cała kampania egipsko-syryjska w efekcie zakończyła się niepowodzeniem (a sam Wódz musiał porzucić swoje oddziały i wrócić do Europy), stała się ważnym elementem legendy Bonapartego, przyczyniając się również do powstania egiptologii.
Bitwa pod Austerlitz
Bitwa pod Austerlitz, aut. François Gérard
Żródło: Wikimedia Commons / domena publiczna
W grudniu 1804 r. Napoleon został Cesarzem Francuzów. Dokładnie rok później stoczył walkę z dwoma innymi cesarzami – austriackim Franciszkiem I i rosyjskim Aleksandrem I. Po brawurowym zwycięstwie pod Ulm i zajęciu Wiednia spotkał się z główną armią nieprzyjacielską na polach pod Austerlitz, czyli czeskim Sławkowem. 2 grudnia 1805 r., wykorzystując warunki terenowe i mgłę, najpierw wciągnął wojska dowodzone przez marszałka Kutuzowa w walkę na jednym ze skrzydeł, a następnie przeprowadził udany kontratak, który doprowadził do odcięcia wroga i jego panicznego odwrotu. Chaos pogłębiło załamanie się lodu pod uciekającymi. Triumf Napoleona doprowadził do rozbicia III koalicji antyfrancuskiej, pokoju z Austrią i rozpadu Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego.
Bitwy pod Jeną i Auerstedt
Wojska francuskie prezentują przed Napoleonem zdobyte pod Jeną sztandary pruskie, aut. Édouard Detaille
Żródło: Wikimedia Commons / domena publiczna
Po upadku Austrii przeciw Francuzom wystąpiły Prusy. Napoleon ruszył na Berlin i 14 października w rejonie Jeny starł się z głównymi siłami pruskimi. Odniósł sukces, choć jak się okazało, dużo większe były osiągnięcia znajdującego się na jego skrzydle marszałka Davout, który pod Auerstedt pokonał główne oddziały pruskie pod wodzą króla Fryderyka Wilhelma III. Ten drugi sukces uznaje się za wyjątkowy w dziejach wojen napoleońskich, gdyż podwładnemu „Boga Wojny” udało się samodzielnie przeprowadzić bitwę i zdobyć równe Napoleonowi laury (choć sam Cesarz Francuzów uznawał starcie swojego marszałka za element własnej bitwy). Podwójna klęska rzuciła Prusy na kolana, doprowadziła do kapitulacji licznych twierdz, a w szerszej perspektywie pozwoliła utworzyć Księstwo Warszawskie z ziem II i III zaboru pruskiego.
Bitwy pod Iławą Pruską i Frydlandem
Napoleon w czasie bitwy pod Iławą Pruską, aut. Antoine-Jean Gros
Żródło: Wikimedia Commons / domena publiczna
Wojna z IV koalicją przeniosła się do Prus Wschodnich, gdzie główny ciężar walki z Napoleonem przejęła ponownie Rosja. Generał Levin von Bennigsen chciał uderzyć na rozłożoną na leżach zimowych Wielką Armię, Cesarz Francuzów wykrył jednak jego zamiary i podjął bitwę obronną w rejonie Iławy Pruskiej. 7 i 8 lutego 1807 r. toczyły się tam ciężkie walki w mrozie i zawiejach śnieżnych, która przeszła do historii z racji licznych szarż kawaleryjskich. Ostatecznie nie została ona rozstrzygnięta, Rosjanie jednak wycofali się. Do drugiej rundy doszło 14 czerwca, kiedy pod Frydlandem Napoleonowi udało się rozbić wojska rosyjskie. Niecały miesiąc później podpisany został traktat pokojowy w Tylży, który potwierdził wielkie zwycięstwa Francuzów.
Bitwa pod Wagram
Bitwa pod Wagram, aut. Horace Vernet
Żródło: Wikimedia Commons / domena publiczna
W 1809 r. Austria ponownie podjęła próbę przeciwstawienia się Napoleonowi, zajętemu kampanią w Hiszpanii. „Bóg Wojny” podjął wyzwanie i ruszył nad Dunaj, tutaj jednak 21 i 22 maja w zaciętej bitwie pod Aspern i Essling poniósł porażkę i zmuszony został do wycofania się na wyspę Lobau. Tam zbierał siły i przygotowywał się do kontrataku. 5 i 6 czerwca pod Wagram uderzył na Austriaków i zażartymi ataki oraz zmasowanym ostrzałem artyleryjskim pokonał wojska Karola Ludwika Habsburga. Po raz kolejny w dobie napoleońskiej Habsburgowie zostali upokorzeni przez „Małego Francuza”.
Bitwa pod Borodino
Napoleon pod Borodino, aut. Wasilij Wierieszczagin
Żródło: Wikimedia Commons / domena publiczna
W 1812 r. Napoleon postanowił ruszyć na Rosję, pokonać ją i całkowicie przejąć kontrolę nad kontynentalną Europą. Niestety, Rosjanie nie chcieli dać się wciągnąć w wielką decydującą bitwę, wycofując się na wschód. Ostatecznie pomiędzy 5 a 7 września doszło do starcia dwóch wielkich armii w rejonie leżącej pod Możajskiem wsi Borodino. Marszałek Kutuzow przygotował się do bitwy niezwykle starannie, opierając obronę o liczne szańce i reduty. W gwałtownych atakach na te pozycje Wielka Armia odnosiła co prawda sukcesy, jednak nie zniszczyła głównych sił rosyjskich. Napoleon nie użył do ostatecznego przełamania swojej Gwardii, dzięki czemu Rosjanie w porządku wycofali się na wschód. 14 września Cesarz Francuzów wkroczył do Moskwy, nie osiągnął jednak sukcesu operacyjnego – Kutuzow wciąż posiadał siły, które mogły stawiać opór.
Pokaż następny (8 z 10)
Artykuł zatytułowany 10 wielkich batalii Napoleona! napisał Tomasz Leszkowicz. Materiał został opublikowany na licencji CC BY-SA 3.0.
Wybierz
Źródło: Histmag.org
Wyjaśnienie:
Wybierz coś z tego
