Odpowiedź:
Spór nauki z wyobraźnią staje się podstawą do przejścia w sferę zagadnień egzystencjalnych, pogłębia refleksyjność wiersza.
Norwid każe czytelnikowi chociaż przez chwilę pomyśleć o istocie ludzkiego losu. Nie chodzi o to, aby kruszyć kopie o wyższość nauki nad wyobraźnią lub wyobraźni nad nauką, ale by zdać sobie sprawę, w jaki sposób przyjęcie którejś z opcji przesądza o koncepcji naszego istnienia.
