Odpowiedź :
Janko stał przed sądem u wójta, na którym mieli go sądzić jako złodzieja. Jednak jak tu sądzić dziecko , które ma lat dziesięć i ledwo stoi na nogach, nie wie, gdzie jest i czego oni od niego chcą? Trzeba mieć trochę miłości do dzieci. Zawołali Stacha, stójkę, żeby mu dał karę. Wziął Janka i niósł ku stodole, a dziecko tylko patrzyło. Może wiedział a może nie, że go bić będą? Położył Stachu Janka na ziemi, po czym chwycił rózgę.
Już uniósł Stachu rózgę ale ktoś od tyłu chwycił do za rękę. Otworzył Janko oczy, które zamknął, przygotowując się na uderzenie. Okazało się, iż to matka chłopca, biedna komornica.
- Ejże, Stachu! Któż to tak dzieci bije?
- Matulu! - krzyknął Janko.
Stachu odłożył rózgę i popatrzył na Janka. Potem na matkę chłopaka. Znów na Janka. Wstał i wyszedł ze stodoły. Pewnie zobaczył, że dziecko naprawdę wychudłe i blade.
- Matulu! - zawołał znów i przytulił swoją matkę.
- Janko... - również przytuliła chłopca – Chodźże do domu.
Po powrocie matka Janka kazała mu iść pod karczmę, tak, jak często to robił. Gdy wrócił matka powiedziała, iż ma coś dla niego. Okazało się, że to są skrzypce! Jego wymarzone skrzypce, zrobił lutnik, a że bardzo lubił komornicę, zrobił je za darmo.
Od teraz Janko codziennie siadał pod karczmą i grał na skrzypcach. A ptaki siadały na drzewach i słuchały.
Kiedyś już to robiłam. Sorry za odstępy, ale tak się skopiowało. Liczę na naj!
