Odpowiedź:
O. Andrzej Bobola był 49 ofiarą zapędów Kozaków, walczących ze zwolennikami Unii Brzeskiej, której sprzymierzeńcami byli m.in. jezuici. Po jego męczeńskiej śmierci, która miała miejsce w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego dnia 16 maja 1657 roku w Janowie Poleskim, zginęło jeszcze wielu innych jezuitów. Na wieść o zbliżającym się oddziale wojska polskiego pod wodzą regimentarza Naruszewicza, Kozacy w popłochu uciekli z Janowa Poleskiego. Wtedy wystraszeni mieszkańcy zaczęli wychodzić z ukrycia i udali się do miejskiej rzeźni, gdzie zamordowano kapłana. Miejscowy proboszcz ks. Jan Zaleski, polecił przenieść zwłoki na plebanię, a następnie umieścił je w kościele parafialnym oraz wysłał delegację do Pińska, aby powiadomiła jezuitów o Podejrzyj zmiany (otworzy się w nowej zakładce)zamordowaniu ich współbrata. Dwóch z nich przybyło do Janowa, 18 maja 1657 roku, ubrali ciało w jezuicką sutannę i wozem przewieźli O. Andrzeja do Pińska. Pogrzeb był nadzwyczaj skromny. Ciało włożono do drewnianej, na czarno pomalowanej trumny, a na jej wieku napisano: „Pater Andreas Bobola Societatis Jesu”. Następnie trumnę umieszczono w podziemiach kościoła – obok innych. Członkowie Prowincji Litewskiej Towarzystwa Jezusowego odprawili przepisane modlitwy. W kronice Kolegium Pińskiego umieszczono krótką notatkę o śmierci Boboli. Generałowi zakonu dano znać o nowych stratach, jakie prowincja poniosła, szerzej pisząc o śmierci kapłanów Maffona i Boboli. W liście z 17 listopada 1657 roku generał Goswin Nikel zażądał dokładnych wiadomości o życiu i męczeństwie Boboli i Maffona. Był bowiem przekonany, że zadano im śmierć z nienawiści do wiary i że wobec tego „raczej radować się niż boleć nad ich okrutną śmiercią wypada”.
Wyjaśnienie:
