Odpowiedź:
1. Podmiot liryczny jest zbiorowy, może to być człowiek (być może sam poeta) który wypowiada się w imieniu całego swojego pokolenia. "Nas nauczono.", "W jamach żyjemy strachem zaryci. W grozie drążymy mroczne miłości", "Jakże nam jeszcze uciekać w mrok", "Wstajemy nocą. Ciemno jest, ślisko. Szukamy serca – bierzemy w rękę, nasłuchujemy: wygaśnie męka"
2. Pokolenie współczesne poecie to Kolumbowie, rocznik 20. Tragizm tego pokolenia polega na tym że zostali oni uwikłani w wojnę. Ich życie naznaczone jest śmiercią i maja przeświadczenie o nieuchronności końca.
"Nie ma litości.
Po nocach śni się brat, który zginął,
któremu oczy żywcem wykłuto,
któremu kości kijem złamano;
i drąży ciężko bolesne dłuto
nadyma oczy jak bąble – krew. "
Mówią o bezwzględności wojny, o zatarciu różnic między oprawcą a ofiarą i o moralności która jest wystawiona na próbę.
"Nie ma sumienia.
W jamach żyjemy strachem zaryci.
W grozie drążymy mroczne miłości,
własne posągi – źli troglodyci."
3. Poeta każdą zwrotkę kończy krótkim, jednozgłoskowym wyrazem: „mrok”, „krzyk”, „strop”, „noc” – to mocny akcent końcowy który podkreśla nastrój grozy.
Również nagromadzenie epitetów kolorystycznych takich jak „rosa czerwona”, „ciemny strop” i efektów dźwiękowych: „ogromne nieba suną z warkotem” sprawia że utwór staje się bardzo żywy i czytelnik ma wrażenie że razem z bohaterami przeżywa całą sytuację.
4. Tu nie widzę końca pytania więc odpowiem Ci tylko na to co widzę i co podejrzewam że jest na końcu :)
Myślę że Krzysztofa Kamila Baczyńskiego słusznie uważa się za poetę "apokalipsy spełnionej". Tworzył on dzieła utrzymane w stylistyce apokalipsy biblijnej, gdyż przyszło mu żyć w takich niebezpiecznych czasach. Wiersz "Pokolenie" jest katastroficzny i wizjonerski zarazem a z jego treści epatuje makabra wojny. Poeta opisuje dramat świata ogarniętego tragedią wojny i dramat człowieka, który staje się bezwolnym narzędziem w ręku historii. Nie ma on wpływu na to w jakich czasach przyszło mu żyć i do jakich czynów został zmuszony.
Moim zdanie współcześni odpowiedzą twierdząco na pytanie poety. Za poświęcenie całego pokolenia kolumbów należy się postawienie krzyża ale nie z litości tylko z szacunku i w podzięce. W dzisiejszych czasach pamiętamy o świętach narodowych i obchodzimy wiele uroczystości państwowych. Mamy też muzea które oddają hołd poległym i przypominają o ich poświęceniu. W szkołach również uczymy się o minionych latach, tak że pokolenie i ich dokonania nigdy nie zostaną zapomniane.
