odpowiedź:
Przez dość długi czas, wszystkie moje publiczne wystąpienia były raczej długie i głównie pospadały pod formę szkoleń lub warsztatów. Pozwoliło mi to na popadnięcie w pewnego rodzaju rutynę, której zacząłem się obawiać. Przyznam szczerze, zacząłem się jej bać, bo wiedziałem, że może mnie zgubić. Wiedziałem, że niepełne przygotowanie do prezentacji może prowadzić do katastrofy. Na szczęście gdzieś tam na górze mam chyba kogoś, kto dba o to, aby tak się nie stało. Może trochę ze strachu, a może
z chęci nauczania się czegoś nowego dowiem. Zapisałem się do klubu Toastmasters funkcjonującego w „mojej fabryce” i po kilku spotkaniach przyszła kolej na przygotowanie przeze mnie pierwszego wystąpienia.
