napisz wady i zalety tej rozprawk.

Czy zgadzasz się ze stwierdzeniem, że bez przyjaciela trudno jest żyć?

w której uzasadnisz swoje stanowisko. Argumenty zilustruj przykładami z literatury.

Człowiek doznaje wielu uczuć i emocji. Jednakże, aby je w pełni doświadczyć należy mieć bliską sobie osobę. Każdy przyjaciel jest w stanie pocieszyć, spowodować, iż będziemy radośni. Kiedy jednak zawiedzie nas i nie spełni naszych oczekiwań, możemy się czuć oszukani. Nie mniej jednak dla każdego przyjaźń jest kluczowym elementem życia, toteż można przypuszczać, że bez przyjaciela trudno jest żyć.

Na początku warto zaznaczyć, że przyjaciel to skarb w czasie podróży, a tym bardziej niebezpiecznej wyprawy, jakiej podjął się tytułowy bohater powieści J.R.R. Tolkiena. Hobbit, bo o nim mowa, okazał się niezawodnym kompanem wędrówki z krasnoludami, których niejednokrotnie wybawił z opresji. Przykładem koleżeńskiego zachowania Bilbo Bagginsa była walka stoczona z pająkami w Mrocznej Puszczy, które pokonał swoim sławetnym żądełkiem. Inna przygoda, ukazująca hobbita ratującego swych przyjaciół, to uwolnienie krasnoludów z niewoli leśnych elfów. Dzięki sprytowi i pomysłowości Bilba krasnoludom udało się w beczkach spłynąć do rzeki i tym samym pozbyć się jarzma niewoli. Uczciwe i koleżeńskie zachowanie całej grupy wędrowców pokazało, że wspólnie można dużo zdziałać. Pielęgnując się nawzajem i dbając o siebie, udało im się dotrzeć do groty smoka i pokonać Smauga, czego w pojedynkę nie byliby w stanie uczynić. Dowody przyjaźni dał również Gandalf podczas spotkania z trzema trollami: Tomem, Bertem i Williamem. Czarodziej ten był tym, który pomógł i krasnoludom, i małemu Bagginsowi.

Moim drugim argumentem jest fakt, że prawdziwy przyjaciel najlepiej sprawdza się na co dzień. W życiu bowiem są sytuacje, które nie zawsze należą do najprzyjemniejszych. Wówczas dobrze mieć u swego boku przyjaciela, który pomoże w potrzebie. Człowiekiem potrzebującym takiego oparcia był Santiago, bohater książki „Stary człowiek i morze” autorstwa E. Hemingway`a. Ten zmęczony już życiem człowiek, który niegdyś wyciągał z morza mnóstwo ryb, nagle nic nie mógł złowić, przez co w wiosce został okrzyknięty pechowcem. Na szczęście nie wszyscy byli do niego negatywnie nastawieni. Miał on bowiem wiernego przyjaciela Manolina, który, asystując mu niegdyś w połowach, niejednokrotnie sprawdzał się w roli pomocnika. Jednakże po pewnym czasie rodzice zakazali mu się widywać i pływać ze starym, gdyż myśleli, że pech przejdzie na jego rodzinę. Nastawienie rodziców chłopca nie przeszkodziło Manolinowi pomagać i opiekować się starym rybakiem. Chłopiec często odwiedzał Santiago. Rozmawiali wówczas o baseballu. Czasem stary opowiadał o swoich wyprawach i wspominał swoje przygody. Manolin dbał o to, by Santiago zawsze miał co jeść i przynosił mu gazety. Nigdy nie wątpił w szczęście przyjaciela. Wierzył, że rybak w końcu coś złowi. Kiedy Santiago nie wracał przez kilka dni, chłopiec bardzo się martwił. Po powrocie starego Manolin próbował go wesprzeć, choć sam był bardzo smutny, że połów okazał się nieudany. Santiago był tak samo, a może nawet bardziej przywiązany do chłopca. W czasie kiedy walczył z ogromnym marlinem, żałował , że nie ma z nim chłopca. Tęsknił za nim i chciał mieć go przy sobie, żeby mu pomagał albo chociaż z nim rozmawiał. To właśnie przez nieobecność chłopca na łodzi staremu nie udało się pokonać rekiny, które doszczętnie zjadły złowioną przez niego rybę.

Po trzecie warto wspomnieć o tym, że szczery przyjaciel nigdy nie opuszcza nas w potrzebie. W krytycznych sytuacjach poznajemy, kto jest prawdziwym kompanem, na kim możemy polegać. Taką sytuację przedstawia lektura „W pustyni i w puszczy ”, którą napisał Henryk Sienkiewicz. Książka ta przedstawia dwoje młodych ludzi: Stasia i Nel, którzy zostali pojmani i gdyby nie wzajemna pomoc mogliby już nigdy nie wrócić do swych ojców. Szczególnie pomocnym okazał się tutaj Staś, który zdobywszy dla Nel chininę, uratował dziewczynce życie. Nie jest to jedyny przykład wielkiego oddania i przyjaźni, jaką Staś starał się okazać swojej angielskiej przyjaciółce. Przez cały czas podróży chłopiec dodawał dziewczynce otuchy, opiekował się nią i oddawał jej ostatnią kroplę wody. Lektura w „Pustyni i w puszczy” odzwierciedla ponadto więcej aspektów przyjaźni. Jednym z nich jest przyjaźń, jaka zawiązała się między Nel a słoniem Kingiem pomagającym dzieciom w podróży oraz niezawodna przyjaźń Saby, który nie opuścił dzieci w potrzebie. Również poznani w niewoli Mea i Kali okazali się wiernymi i pomocnymi kompanami w wędrówce po pustyni i puszczy.

Podsumowując dotychczasowe rozważania stwierdzam dobitnie, że przyjaźń w życiu człowieka jest wartością bezcenną i trudno jest żyć bez przyjaciela, któremu można zaufać, na którym można polegać i z którym można przeżyć wiele niezapomnianych przygód. Przyjaźń jest bowiem ważnym elementem ludzkiego życia; bez niej nasze istnienie byłoby ubogie i pozbawione wielu pozytywnych uczuć. Sądzę, że dzięki przyjacielowi życie ma sens.​