• Epitety uplastyczniają obraz, dopowiadają cechy rzeczy, sprawiają, że opis jest barwny i uszczegółowiony
kochanka wstydliwa
złej duszy
Surowa ziemia
otchłań podwodna
srebrnym (...) jeziorze
• Porównania skłaniają czytelnika do użycia wyobraźni (gdy mowa o twarzy widzimy kwiat i cechy kwiatu, które przybiera lico); podobnie jak epitety uplastyczniają obraz, nadają mu bardziej opisowy charakter
Jej twarz, jak róży bladej zawoje
Jako mgła lekka, tak lekkie stroje / Obwiały postać niebieską.
• Metafory wprowadzają swego rodzaju magię do wiersza; zaskoczenie i niedopowiedzenie wymagające uwagi od czytelnika; połączenie wyrazów w nowe związki ubogaca przekaz
Słowicze wdzięki w mężczyzny głosie, / A w sercu lisie zamiary.
Próżno się za nią strzelec pomyka, / Rączym wybiegom nie sprostał;
• Powtórzenia zwracają uwagę na rzeczy istotne, które autor chciał podkreślić
Ach, biada jemu, za życia biada!
— „Chłopcze mój piękny, chłopcze mój młody,
• Pytania retoryczne: niewymagające odpowiedzi pytania zmuszają czytelnika do zadumy nad nim
Jakiż to chłopiec piękny i młody?
Jaka to obok dziewica?
Jaką przybiegłaś do mnie drożyną?
Gdzie dom twój, gdzie są rodzice?
Lecz czy dochowa przysięgi?
• Wykrzyknienia: podkreślają emocje i zwracają uwagę na treść
Zostań się, o luba, ze mną!
Ach, biada jemu, za życia biada!
O niesłychane zjawiska!
• Onomatopeje: uplastyczniają obraz, wzbogacają go, powodują, że czujemy, jakbyśmy byli wewnątrz utworu, wpływają na brzmieniową warstwę tekstu
szeleszcze
szumi
jęczy
• Ożywienia: dynamizują tekst wprowadzając ruch do utworu
jaskier wschodzi
ognik nocny przepada
Ziemia uchyla się
Zwiędła szeleszcze gałązka
• Rymy: budują melodykę utworu, decydują o rytmizacji ballady
młody - wody
dziewica - księżyca
maliny - dziewczyny
wianka - kochanka