Odpowiedź :
Odpowiedź:
Seweryn Baryka - głowa rodziny, to osoba pochodząca z rodziny o głęboko zakorzenionych tradycjach patriotycznych. Bohaterem rodzinnym był dla niego Kalikst Grzegorz Baryka. Był to sławny dziadek, bogaty właściciel ziemski i bohaterski powstaniec. Niestety za udział w powstaniu został pozbawiony majątku i zmarł w ubóstwie, jako stary spracowany człowiek, który musiał jakoś zarabiać na życie. Jednak pamięć o nim i o rodzinnym majątku - Sołowijówce pozostała w rodzinie Baryków żywa i świetna. Prawdziwym skarbem rodzinnym był pamiętnik dziadka, w którym zapisał on swoje dzieje i waleczne czyny w walce powstańczej. Pamiętnik Kaliksta Grzegorza Baryki był pieczołowicie przekazywany kolejnym pokoleniom i był dla rodziny rzeczą bezcenną, zajmującą w domu honorową pozycję. Postać dziadka i jego posiadłości Sołowijówka obrosła z biegiem lat legendą, która wpajana była kolejnym członkom rodziny. Owa Sołowijówka stała się symbolem polskości. Było to miejsce utożsamiane z pięknem i dobrobytem. W momencie, kiedy czytelnik poznaje tego bohatera jest on wysoko postawionym urzędnikiem w Baku, gdzie kwitł przemysł naftowy. Kiedy wybuchła pierwsza wojna światowa zaciągnął się do armii i przez długi czas nie utrzymywał kontaktu z rodziną. Kiedy się odnalazł jego żona już nie żyła. Pozostał mu tylko syn, z którym wyruszył w długą podróż do Polski. W jej trakcie Seweryn mamił syna opowieściami o szklanych domach. Były to marzenia starego człowieka, wynikające z ogromnego pragnienia powrotu po latach do ojczyzny. Niestety nie doczekał tego momentu, gdyż w trakcie podróży zmarł.
JADWIGA BARYKA, Z DOMU DĄBROWSKA
Pochodziła z Siedlec. Wyszła za mąż za Seweryna Barykę i wyjechała z nim do Rosji, mimo, że wciąż kochała swoją młodzieńczą miłość - Szymona Gajowca. Jadwiga żyła przeszłością i wspomnieniami o Polsce i chwilach tam spędzonych. Mimo, że kochający mąż starał się zapewnić rodzinie jak najlepsze warunki życia nie było sposobu, by Jadwiga doceniła to, co posiadała, gdyż rozdzierała ją tęsknota za krajem, ale jeszcze bardziej za prawdziwie ukochanym mężczyzną, który pozostał w Polsce. Szymon Gajowiec już na zawsze zawładnął jej sercem. Jadwiga pielęgnowała żywe obrazy każdej chwili spędzonej z Szymonem. Pamiętała każdą wspólną rozmowę, śniła na jawie spotkania z ukochanym. Powracała również myślami do rodzinnego majątku w Siedlcach, miała wciąż przed oczami piękno tamtejszej przyrody i domu rodzinnego, Każde wspomnienie było dla niej żywe i piękne, niezależnie od tego, czy było takie w rzeczywistości. Kochała swojego jedynego syna - Cezarego nad życie. Kiedy mąż poszedł na wojnę trud wychowania syna i utrzymania domu spadł na jej karb. Nie mogła sobie poradzić z dorastającym chłopcem, straciła z nim kontakt, gdyż owładnęły go idee rewolucyjne. Kiedy ponownie się zbliżyli połączyła ich tęsknota za ojcem i mężem, a także wspólna troska o przeżycie w ciężkich czasach. Za skrywanie w swoim domu rodziny arystokratycznej została skazana na roboty fizyczne, gdzie w wyniku przemęczenia organizmu zmarła.
CEZARY BARYKA
Jedyne dziecko małżeństwa Baryków. Urodził się w Rosji i wychował w domu o głęboko zakorzenionych tradycjach patriotycznych. Matka była dla niego bardzo troskliwa, a ojciec był prawdziwym autorytetem, małemu Czarkowi niczego w życiu nie brakowało. Jednak podzielał on uwielbienia rodziców dla ojczyzny obcej i nieznanej. Mimo, że rodzice starali się uczyć go języka polskiego, mimo, że chodził do szkoły, gdzie uczono go czytać w języku polskim i rodzice dbali o to, by nawet służba mówiła w języku polskim, nie dało to pożądanego rezultatu, ponieważ Cezary o wiele lepiej i płynnie mówił po rosyjsku. Kiedy jego ojciec wyruszył na wojnę pozostał sam z matką, a dawne ryzy wychowawcze zaczęły się coraz bardziej rozluźniać. Kiedy w Baku wybuchła rewolucja zafascynowany jej ideami zaczął uczęszczać na spotkania i wiece, a tym samym zaniedbał matkę. Zmusił ją nawet do tego, aby oddała oszczędności na poczet rewolucjonistów. Z czasem jednak zauważył, że matka opada z sił i marnieje. Wtedy ponownie się do niej zbliżył i zatroszczył się o nią. Bardzo przeżył śmierć matki, jednak nadal nie zaprzestał poszukiwań ojca. Kiedy ten się odnalazł wyruszyli razem w podróż do Polski. Niestety jego ojciec nie doczekał powrotu do ojczyzny, gdyż zmarł w drodze. Cezary sam musiał się zmierzyć z krajem, który znał jedynie z opowiadań. Zamieszkał w Warszawie, gdzie podjął studia i spotkał się z dawnym ukochanym matki - Szymonem Gajowcem. Jednak wybuchła wojna polsko - bolszewicka wstąpił do armii, gdzie poznał i uratował życie Hipolitowi Wielosławskiemu. Ten zaprosił go do swego rodzinnego majątku - Nawłoci, w którym Cezary poznał Karolinę, Wandę i Laurę - kobiety, które go pokochały. Wanda była niespełnioną miłością Cezarego, Karolina popełniła samobójstwo z miłości do Cezarego. W sąsiednim Chłodku zetknął się z biedą i ubóstwem chłopów. Kiedy powrócił do Warszawy poznał Antoniego Lulka, który zapoznał go z ideami komunistycznymi, a Cezary uległ jego wpływom. Jego znajomość z Laurą zakończona definitywnie spowodowała po części, że wziął udział w manifestacji komunistów na Belweder, jest to scena finalna powieści.
Liceum Język polski
