Pewnego dnia, odziany z czarny kaptur włóczęga przybył do swojego domu.
Panowała wszechogarniająca cisza. Nikt tu nie witał od lat. To on był tu ostatni, a kim był? Chciałabym się dowiedzieć. Panowała wojna.
Nasz bohater zostawił przed drzwiami swoje skromne bagaże. Wszedł do swojego miejsca zamieszkania. Zauważył że dookoła biegają myszy. Po ścianach chodzą pająki. A w kuchni zagnieździły się karaluchy. Nie ruszyło go to i przysiadł do swojego biurka. Wyciągnął rękę po pióro które zamoczył w atramencie. Zaczął pisać.
Moja ukochana, jesteś piękna jak wiosna, nie ty jesteś tak cudowna że nie opiszą tego żadne słowa. Bardzo cię koch...
Przestał. Sparaliżowało go. Atrament został podmieniony na niesamowicie groźną truciznę, która wydzielała niebezpieczne opary.
Nie zdołał już dokończyć. Jego ostatnią myślą była myśl o ukochanej.
Kto zrobił coś tak strasznego? On wiedział.
Minął rok, jego narzeczona odwiedziła stary dom z sentymentu. Zauważyła na stolę kartkę. Czytała. Dokończyła ostatnie słowo "kocham" i zmarła tak jak jej poprzednik. W tym samym miejscu i tak samo. Nie to nie romantyczne ale teraz są razem i nikt im nie przeszkodzi
Pozdrawiam, mam nadzieję że ci się podoba :)
Jak coś nie tak jest to popraw.
