Odpowiedź :
Odpowiedź:
August II Mocny urodzony w 1670 roku pochodził z rodu Wettinów. W 1694 roku został elektorem saskim, rządząc jako Fryderyk August I. Karierę polityczną kontynuował jako naczelny dowódca armii walczącej przeciwko Turkom na Węgrzech. Głównodowodzącym został dzięki nominacji cesarza Leopolda I. Jednak już w 1697 roku otworzyła się przed nim możliwość zdobycia korony polskiej. Jego rywalem był Francuz książę Conti. August mógł liczyć na mniejsze poparcie polskiej szlachty, dlatego starał się przekonać ją do siebie złotem i zmianą wiary na katolicką, a poza tym mógł liczyć na inne dwory monarsze, które niechętnie widziały Francuza na tronie Polski. 27 czerwca 1697 August poparty siłą zbrojną został polskim królem.
August II powrócił jednak do Rzeczypospolitej jako król po tym, jak Szwedzi zostali pokonani przez wojska rosyjskie pod Połtawą w 1709 roku. Leszczyński nie mając poparcia Szwedów musiał uciekać z Polski, a jego miejsce zajął poparty przez cara Piotra I August II.
Tuż po powrocie powrócił do swojej wcześniejszej polityki wewnętrznej. Poza tym chciał prowadzić niezależną od Rosji politykę zagraniczną. W konsekwencji trafił na opór szlachty i cara. Zakończyło się to konfliktem i August II nie mając wyjścia, musiał poprosić o jego rozstrzygnięcie cara. W roku 1717 Rosja wprowadziła do Rzeczypospolitej swoje wojska i pod ich bagnetami odbyły się obrady sejmu (tzw. niemego). Dokonano wówczas pewnych reform, ale był to początek jawnej interwencji rosyjskiej w sytuację polskiego państwa.
Augustowi II nie udało się utworzyć z Polski monarchii absolutnej, ale do końca życia starał się zapewnić koronę polską swojemu synowi, do czego rzeczywiście doszło.
August II Mocny, jak sam przydomek głosi, imponował siłą fizyczną, powszechnie znane były także jego liczne romanse. Jego rządy nie były pomyślne dla Rzeczypospolitej. Zakończyły się upadkiem jej znaczenia na arenie międzynarodowej, a także upadkiem kulturalnym i gospodarczym.
Jego synem i następcą był August III (1696-1763. Od śmierci ojca w 1733 był elektorem saskim (jako Fryderyk August II), a jednocześnie królem Polski (jako August III).
Koronę polską zdobył w głównej mierze dzięki poparciu Rosji i Austrii, które sprzeciwiły się kandydaturze Stanisława Leszczyńskiego, legalnie wybranego przez polską szlachtę. Wojska saskie i rosyjskie wyparły Leszczyńskiego do Gdańska, skąd musiał uciekać do Francji, którą rządził wówczas Ludwik XV - mąż jego córki. Praw Leszczyńskiego do tronu broniła także konfederacja dzikowska, ale i ona została pokonana i August III oficjalnie został uznany królem przez polskich poddanych.
Był słabym politykiem, ponieważ kompletnie nie interesował się sprawami państwowymi. Większość czasu spędzał w Dreźnie, a do Rzeczypospolitej przyjeżdżał bardzo rzadko, nie umiał mówić po polsku, ani po łacinie, która była popularna wśród szlachty polskiej w tamtym czasie. W jego rządach nie było widać konkretnych planów, z czego skorzystać próbowały najpotężniejsze magnackie rody - Potoccy i Czartoryscy, którzy walczyli ze sobą, próbując przejąć władzę w państwie. W polityce zagranicznej trzymał się sojuszu z Rosją. Interesował się sztuką - m.in. rozbudował Zamek Królewski w Warszawie, ale za jego czasów w Polsce pogłębiała się anarchia.
Wyjaśnienie:
hehe dużo tego
