Odpowiedź:Moim zdaniem, warto pomagać ludziom, zarówno tym najbliższym, jak i całkiem obcym, ponieważ uszczęśliwiamy przez to inne osoby, a nam taka działalność może przynieść wiele korzyści, a nawet przyjemności. Sądzę, że pomaganie, jest to nasz obowiązek. Calem mojej rozprawki będzie udowodnienie powyższej tezy i zwrócenie uwagi na osoby potrzebujące pomocy.
Po pierwsze, chcąc być dobrym chrześcijaninem, trzeba pomagać innym ludziom. Nie można być egoistą i myśleć tylko o sobie. Przy tym należy zwracać szczególną uwagę na krzywdę innych. Żaden chrześcijanin nie powinien odmawiać pomocy, jeśli ktoś o nią prosi. Niewątpliwie czynienie dobra jest to nasz obowiązek. Należy postępować tak, aby inni brali z nas przykład.
Po drugie, pomaganie potrzebującym, z pewnością oznacza czynienie dobra, które prędzej czy później do nas wróci. Jestem przekonana, że osoba, której pomogliśmy, na pewno się nam w jakiś sposób odwdzięczy. Najlepiej potwierdzą ten argument słowa wypowiedziane przez Jana Pawła II: "Nigdy nie jest tak, żeby człowiek, czyniąc dobrze drugiemu, tylko sam był dobroczyńcą. Jest równocześnie obdarowywany tym, co ten drugi przyjmuje z miłością". Jednakże starajmy się pomagać bezinteresownie, nie licząc na jakąś nagrodę, bo najpiękniejszą nagrodą jest zwykłe "dziękuję".
Przechodząc do następnego zagadnienia, zauważam, że ludzie, którzy pomagają, czerpią z tego satysfakcję, a nawet nie wyobrażają sobie postępować inaczej. Niektórzy poświęcają swoje całe życie na niesieniu dobra i nie zamieniliby swojej pracy na żadną inną. Przy tym muszę jeszcze wspomnieć o Matce Teresie z Kalkuty, która prowadziła w Indiach działalność humanitarną. Ta katolicka siostra zakonna wyszła na ulice Kalkuty, aby pomagać trędowatym, umierającym i porzuconym dzieciom. Do końca swojego życia pracowała bez wytchnienia niosąc dobro.
Wyjaśnienie: