I. Rewolucja 1905 r. w Rosji
1. Geneza rewolucji w Rosji
a. kryzys gospodarczy na początku XX w.
– spadek produkcji
– wzrost bezrobocia
– fala strajków
b. klęska w wonie z Japonią (1904-1905 r.)
2. Sytuacja polityczna w Rosji
a. Socjaldemokratyczna Partia Robotników Rosji (SDPRR)
b. Partia Socjalistów-Rewolucjonistów (eserowcy)
c. Stowarzyszenie Robotników Fabrycznych – legalna organizacja narodowo-konserwatywna
3. Wybuch rewolucji
a. krwawa niedziela – wojsko otworzyło ogień do pokojowej manifestacji w Petersburgu – 22 I 1905 r.
b. fala strajków w Rosji
c. zamach na wielkiego księcia Sergiusza Aleksandrowicza Romanowa
4. Manifest październikowy cara Mikołaja II
a. zapowiedź amnestii dla więźniów politycznych
b. zapowiedź zwołania parlamentu – Dumy Państwowej
c. zapowiedź wprowadzenia powszechnego prawa wyborczego i wolności zrzeszeń
5. Krwawo stłumione powstanie w Moskwie – grudzień 1906 r.
6. Wybory do I Dumy – styczeń 1906 r.
a. 36 miejsc przeznaczono dla Polaków
b. decyzje dumy musiały mieć zgodę cara
c. rozwiązanie Dumy – 21 VII 1906 r.
7. Reakcja stołypinowska
a. objęcie funkcji premiera przez Piotra Stołypina – VII 1906 r.
b. wybory do II i III Dumy
c. represje policyjno-sądowe wobec uczestników rewolucji
d. wycofanie części demokratycznych reform
II. Rewolucja na ziemiach polskich
1. Polskie ugrupowania polityczne wobec rewolucji w Rosji
a. Podział w Polskiej Partii Socjalistycznej
– powstanie Organizacji Bojowej PPS
– „starzy” – realizacja walki o niepodległość oraz ograniczanie się do akcji terrorystycznych niewielkich grup bojowych (Józef Piłsudski, Feliks Perl)
– „młodzi” – dążyli do działań masowych (Feliks Sachs, Marian Bielecki)
b. narodowa demokracja
– walka o przywrócenie języka polskiego jako urzędowego
– w dalszej perspektywie dążenie do uzyskania autonomii.