Pola7912
Rozwiązane

5. Porównaj literacki obraz (fragment lalki Bolesława Prusa) Powiśla z dziełem malarskim Aleksandra Gierymskiego (5.22). Zwróć uwagę na:
sposób przedstawienia postaci,
elementy scenerii pojawiające się w obu tekstach kultury



5 Porównaj Literacki Obraz Fragment Lalki Bolesława Prusa Powiśla Z Dziełem Malarskim Aleksandra Gierymskiego 522 Zwróć Uwagę Na Sposób Przedstawienia Postaci E class=

Odpowiedź :

Fragment powieści opisujący Powiśle i obraz Aleksandra Gierymskiego, pokazują biedę, nędzę tego miejsca.

Na obrazie  „Powiśle“ (1883, olej na płótnie) artysta przedstawił tytułową portową dzielnicę Warszawy. W realistyczny sposób artysta przedstawił życie jej mieszkańców. Widzimy kobietę próbującą zagonić gęś do stada, dziewczynę nabierającą do dzbana wodę z rzeki i siedzącego na drewnianej belce jednego z   mieszkańców  Powiśla , który  ją obserwuje, a także   stojącego Żyda i mężczyznę z wędką łowiącego ryby.  W głębi obrazu  widać rozmawiających mężczyzn wspierających się o ogromne koryto, do którego w dzień połowu rybacy wrzucają ryby. Jest to scena z codziennego życia ludzi borykających się z biedą. Nędzne domy, błoto, ciemna kolorystyka (brąz, brunatny) podkreślają mrok tego miejsca, pełnego nędzy. Uczucie przygnębienia potęguje  górujące nad Powiślem,  pokryte ciężkimi, ciemnymi chmurami niebo.  

Arysta przedstawił  tę najbiedniejszą dzielnicę Warszawy w sposób chłodny i realistyczny, nie stosując żadnych  zabiegów upiększających. Wszystko przedstawione na obrazie pozbawione jest uroku, dominuje przeciętność i nijakość. Także ludzie nie są szczególni, pogrążeni w  monotonii, senności.

  Także w powieści „Lalka“ Bolesław Prus przedstawił Powiśle, widziane oczami Wokulskiego.  To przejmujące opisy panujących tam biedy i upadku moralnego. Bohater przechadza się po nadrzecznej ziemi zasypanej śmieciami.  Widzi „niby ludzi“, którzy tracą swoje człowieczeństwo, zachowują się jak zwierzęta. Są wśród nich drzemiący pijacy, złodzieje. Na zwale śmieci trędowata kobieta i suchotniczy mężczyzna bez nosa uprawiają miłość, widok ten budzi w Wokulskim odrazę. Degradacja tego miejsca podkreślona jest przez słowa narratora, gdzie mieszkańcy Powiśla nie nazywani są ludźmi, ale ,, widmami ukrytych tam chorób, odzianych w wykopane w tym miejscu szmaty.“ To dzielnica nędzy z ruderami i lepiankami zamieszkanymi przez biedaków bez pracy i pieniędzy.  Przerażający obraz podkreślają dosadne epitety („ cuchnące“, „najobrzydliwsze śmieci“) czy  animizacja ( ,, ruszające się śmieci“).  

Inne Pytanie