Odpowiedź :
Odpowiedź:
Czas akcji
Można go nazwać „czasem magicznym”, baśniowym. Bliżej nieokreślony, przenosi czytelnika w świat zjawisk i postaci fantastycznych. Z pewną ostrożnością można określić to jako „dawno, dawno temu…”, ale trzeba pamiętać, że w gatunku fantasy nie określa się dokładnie czasu, nawet takiego jak w baśniach.
Miejsce akcji
Miejsce akcji zmienia się w zależności od rozwoju fabuły: najpierw jest to nora Bilba Bagginsa w Hobbitonie, potem siedlisko trolli, dolina krainy elfów – Rivendell, jaskinia goblinów, chata Beorna, Mroczna Puszcza, królestwo leśnych elfów, Miasto na Jeziorze, Samotna Góra (wszystkie ważne miejsca zostały opisane na mapie znajdującej się na końcu książki).
Bohaterowie
Świat bohaterów jest bardzo rozbudowany, bogaty i różnorodny. Składają się na niego przede wszystkim postacie fantastyczne: Bilbo Baggins (hobbit – przedstawiciel rasy spokrewnionej z ludźmi), Thorin Dębowa Tarcza oraz 12 innych krasnoludów (Dwalin, Balin, Kili, Fili, Bifur, Bofur, Bombur, Dori, Nori, Ori, Oin i Gloin), Beorn (człowiek posiadający moc przeobrażania się w wielkiego czarnego niedźwiedzia), Bard I Łucznik (człowiek, obrońca Esgaroth, pogromca Smauga), Gollum (Smeagol – początkowo hobbit, potem – pod wpływem mocy pierścienia, wykluczony z rodzinnej społeczności, zmieniony w podziemnego stwora, o nienaturalnie przedłużającym się życiu), Gandalf (czarodziej), Elrond (pan krainy elfów, Rivendell), Bolg (syn króla orków, Azoga), orkowie (rasa, wywodząca się z elfów, poddawana powolnym torturom przez potężne bóstwo zła, zamieniona zostaje w stwory okrutne i mściwe), elfy (stworzenia o ludzkim wyglądzie, tworzące klany rodzinne, długowieczne, ale śmiertelne – giną podczas walk), trolle (przypominające ludzi okrutne stwory). Oprócz tych postaci występują zwierzęta: wargowie (inteligentne, mówiące ludzkim głosem wilki) i orły (największe ptaki Śródziemia, rozumne, rozumiejące mowę elfów i ludzi) oraz wielkie pająki.
Bohaterem tytułowym jest z pewnością Bilbo Baggins, hobbit – włamywacz, zaproponowany przez Gandalfa do wzięcia udziału w wyprawie krasnoludów, zaś postaciami pierwszoplanowymi są krasnoludy, z Thorinem na czele. Gandalf jest bohaterem drugoplanowanym, ale niezmiernie ważnym w toku dziejących się zdarzeń. Pozostałe postacie stanowią bogate epizodyczne tło fabularne.
Narrator
Narrator zazwyczaj jest trzecioosobowy, opowiada o zdarzeniach w czasie przeszłym. Jednak przyjmuje bardzo często formę komentatora, sprawiając wrażenie, że wie zdecydowanie więcej niż to, o czym mówi. Nie jest wtedy obiektywny. Ocenia postawę bohaterów: „Z przykrością muszę wam powiedzieć, że Bilbo nic sobie z tego nie robił”. Myśląc o Gollumie na przykład, powiedział: „nie wiem, skąd się tutaj wziął ani kim czy może czym był naprawdę”. Innym razem oznajmia, utożsamiając się z czytelnikiem: „powiem wam (…)”, „(…) jak wam wspomniałem (…)”, „opowiem teraz, jak to się stało” i „rozumiecie teraz (…)”, „(…) jeżeli jesteście ciekawi (…)”. Dopowiada, z elementami dygresji, tłumaczy i wyjaśnia, np. podczas wypowiedzi hobbita do krasnoludów komentuje: „(…) tak się wyraził, bo chciał wystąpić z wielką godnością” albo w tej samej sytuacji dalej (rozdział 1.): „nie miał pojęcia o smokach i znał się tylko na hobbickich norach”. Kiedy Bilbo innym razem wraca myślami do rodzinnych stron, narrator dodaje: „Nieraz miał jeszcze zatęsknić do tego”. A najpełniejszym i najbardziej wymownym przykładem subiektywizmu narratora jest następujący fragment z rozdziału 9.: „Ty zapewne zauważyłeś to już od dawna i może nawet śmiałeś się z hobbita. Ale czybyś na jego miejscu spisał się lepiej lub bodaj równie dobrze jak on – wątpię”. To wtrącanie się narratora do świata przedstawionego przypomina ton gawędziarski i zdecydowanie zmniejsza dystans między nim a czytelnikiem.
