Ustrój Królestwa Polskiego u schyłku średniowiecza określa się mianem monarchii stanowej, ponieważ społeczeństwo stanowe ukształtowało się na ziemiach polskich w XIII i XIV w. w wyniku przemian i osłabienia władzy królewskiej. Wówczas to ukształtowały się stany rządzące, czyli szlachta i duchowieństwo. Przedstawiciele tych stanów uczestniczyli w sprawowaniu władzy poprzez pełnienie najważniejszych urzędów oraz zasiadanie w radzie królewskiej, a następnie - w senacie i izbie poselskiej.
