W balladzie „Lilije“ Adama Mickiewicza jest realizowana ludowść przez zaprezentowanie ludowego kodeksu moralnego, według, którego każda zbrodnia z czasem wychodzi na jaw, każde zło zawsze musi być ukarane.
Ballada opowiada o tym, jak żona zabiła męża, z leku przed karą za zdradę, jakiej dopuściła się, gdy był na wojnie. Gdy w domu pojawiają się bracia zabitego męża, początkowo próbują odszukać brata, ale po pewnym czasie zaczynają rywalizować o rękę bratowej. Spór, który ma dostać jej rękę ma rozwiązać konkurs wianków przyniesionych w dniu zaślubin: autor najpiękniejszego ma zostać mężem morderczyni. Obaj zrobili wianki z lilii z grobu brata. Gdy przychodzi do wyboru najpiękniejszego z nich, dochodzi do kłótni między mężczyznami. Wtedy do kaplicy wkracza nagle duch zamordowanego męża, który wołał: „Zła żono, biada tobie!/ To ja. twój mąż, twój mąż!/ Źli bracia, biada obu!” i cerkiew zapada się pod ziemię.
Ludowa moralność surowo potępiała zdradę i zbrodnię, czego dowodzi ballada „ Lilije“.